ဦးစိႏၱာ၏ ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္-(၁) | ေဌးလြင္ဦး

ဦးေဌးလြင္ဦးႏွင့္ အာဆီယံအတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ မစၥတာဆူရင္းပစၥ၀မ္ တို႔ ျမန္မာမြတ္စလင္အေရးႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာ အေရးအား ေဆြးေႏြးစဥ္

ဤစကားလံုးကို သံုးလိုက္၍ ျမန္မာရခိုင္ တိုင္းရင္းသား စစ္စစ္မ်ားအား ေစာ္ကားျခင္း မဟုတ္ပါ။ ရာဇ၀င္ထဲရွိ ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္အား ေစာ္ကားျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ရခိုင္ျပည္ ေတာင္ပိုင္း ေျမာက္ပိုင္း ေသြးခြဲျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ရိုးသားစြာ ခ်စ္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာရခိုင္စစ္စစ္တို႔ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေကာင္းေစဘို႔သာ ရည္ရြယ္ပါတယ္။

ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္လို႔ ေျပာဆုိေနၾကတဲ့ စကားလံုးဟာ သမိုင္းမွာ မွားယြင္းေနပါတယ္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးစုတစ္စုတည္းက ေမာင္ပိုင္စီးၿပီး အမည္နာမ ကင္းပြန္းတပ္ ေခၚဆိုထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ဖက္ျခမ္း ပင္လယ္ကမ္းေျမာင္ေဒသႀကီးဟာ ႏိုင္ငံတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ဘီစီ ၃၃၂၅ ခုႏွစ္ကတည္းက တည္ရွိခဲ့တယ္လို႔ သမိုင္းမွာ ေဖၚျပၿပီး- ရခိုင္ေနျပည္ေတာ္ ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးရဲ႔ နာမည္နဲ႔ ႏုိင္ငံကို ထူေထာင္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဓည၀တီ၊ ေ၀သာလီ၊ ေလးၿမိဳ႔၊ ေျမာက္ဦး- ဆုိတဲ့ ေနရာေဒသအမည္မ်ားနဲ႔သာ တိုင္းျပည္အျဖစ္ ထူေထာင္ခဲ့တာ ကိုေတြ႔ရပါတယ္။

ဓည၀တီေနျပည္ေတာ္ေခတ္မွသည္ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ေခတ္အထိ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဧရိယာဟာ စစ္တ ေကာင္းမွသည္ ေမာ္ဒင္စြန္းထိ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေျမာက္ဦးေခတ္ ေအဒီ ၁၄၃၃ ခုႏွစ္ မင္းေစာမြန္ (မြတ္စလင္အမည္ အလီခန္)က စၿပီး အခု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံလု႔ိ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႔ ထက္၀က္ စစ္တေကာင္းနယ္ တစ္ခုလံုးနဲ႔ ဒါ့က္ကားထိ ဓည၀တီႏိုင္ငံေတာ္ထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ေျမာက္ဦး ေနျပည္ေတာ္ ႏုိင္ငံရဲ႔ ေနာက္ဆံုးမင္း မဟာသမၼတရာဇာ နန္းတက္လာေတာ့၊ သူဟာ ရမ္းၿဗဲ- ဇိန္ေခ်ာင္း ဇာတိျဖစ္လို႔ ေျမာက္ပိုင္းသားမ်ားက မေက်မနပ္ ျဖစ္လွ်က္ ကုန္းေဘာင္မင္း ဘိုးေတာ္ဦး၀ိုင္းဆီမွာ စစ္ကူေတာင္းၿပီး ေတာင္ပိုင္းသား သမၼတမင္းကို ထီးနန္းျဖဳတ္ခ်ေစခဲ့ပါတယ္။ ၁၇၈၄ ခုႏွစ္မွာ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ကို ဗမာက သိမ္းလိုက္တယ္။ ဒီလိုသိမ္းလိုက္ေတာ့လည္း- ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ ပိုင္ေျမသည္ ေမာင္းေတာၿမိဳ႔မွ ဂြၿမိဳ႔ထိ ျဖစ္ေစရမည္ဟု သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိခဲ့ပါ။ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္သည္ ဆိုျခင္းမွာ ေျမာက္ဦးေန ျပည္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္ရာ နယ္နမိတ္အားလံုးကို သိမ္းပိုက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာမ်ားရဲ႔ လက္ေအာက္မွာ မေနလို လို႔ အဂၤလိပ္ကို စစ္ကူေတာင္းၿပီး ဗမာကို ျပန္လည္ေတာ္လွန္ခဲ့ၿပီး ၁၈၂၆ ခု ရန္တပို စာခ်ဳပ္အရ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္ကို ေရာက္သြားတဲ့ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ဟာ- ေမာင္းေတာမွ ဂြၿမိဳ႔ထိ ျဖစ္ေစရမယ္လို႔ သတ္ မွတ္ခ်က္ မရွိခဲ့ပါ။ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္က ပိုင္စိုးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ရာ ေဒသတစ္ခုလံုးကို အဂၤလိပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလုိတာက မင္းေတြ ေခတ္ေတြပဲ ေျပာင္းသြားတယ္၊ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ရဲ႔ အက်ယ္အ၀န္းနဲ႔ အဲ့ဒီမွာ ေနခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းမ်ိဳးႏြယ္စုေတြက ေပ်ာက္ပ်က္သြားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။

ဘီစီ ၃၃၂၅ ခုႏွစ္- ဓည၀တီေခတ္ကစ စစ္တေကာင္းထိ က်ယ္၀န္းခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို ၁၉၄၈ (ႏု- အက္တလီ) စာခ်ဳပ္မွာမွ ပိုင္းျခားခံလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ မင္းေတြက မြတ္စလင္ဘြဲ႔ မခံယူခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရင္းက အဲ့ဒီ ေခတ္ေတြက အစၥလာမ္သာသနာလည္း မေပၚေသးသလို၊ စစ္တေကာင္း ေဒသကိုလည္း အစၥလာမ္ သာသနာမေရာက္ေသးပါ။ အဲ့ဒီ ေဒသကို အစၥလာမ္သာသနာက ေအဒီ ၁၂ ရာစု ေလာက္မွစတင္ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ ဒီရာစုေတြ မတိုင္မွီ ေရွးပေ၀ဏသီကပဲ ဒီလူမ်ိဳးေတြဟာ ဓည၀တီ၊ ေ၀သာလီ၊ ေလးၿမိဳ႔ေနျပည္ေတာ္အတြင္းေန လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၿပီး- သူတို႔ဟာ သူတို႔ လြတ္လပ္စြာ ဘာသာကူး ေျပာင္း သြားခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ ေခတ္က ဘုရင္မင္းမ်ားကလည္း တိုင္းသူျပည္သားမ်ား ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ ရာကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ေစခဲ့လို႔ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သာသနာေျပာင္းခြင့္ ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ မဂိုမင္းေတြက နယ္လု သာသနာျပဳခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါ။ မဂိုမင္းမ်ား စစ္တေကာင္းနယ္ကို ေရာက္လာတဲ့ သမိုင္းက ၁၆၆၆ ခုႏွစ္ ျဖစ္တယ္။ ဒီမတိုင္မွီကတည္းက ေျမာက္ဦးျပည့္ရွင္ မင္းေစာမြန္က အလီခန္ ဆိုတဲ့ မြတ္စလင္ဘြဲ႔ကို ကိုယ္တိုင္ ခံယူၿပီး ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ၁၆၆၆ ခုႏွစ္မွာ မဂိုမင္းေတြ စစ္တေကာင္းကို သိမ္းပိုက္ခဲ့ေပမယ့္- သူတို႔က စစ္တေကာင္း နယ္ကို ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ထံပဲ ျပန္အပ္ခဲ့ပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္ တစ္ခုတည္း အတြင္း ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးစုံဟာ အဲ့ဒီေနျပည္ေတာ္အတြင္းမွာ လြတ္လပ္စြာ သြားလာေနထိုင္ အေျခခ်ခဲ့ပါတယ္။ ရခုိင္ဗုဒၶဘာသာမ်ား စစ္တေကာင္းနယ္ထဲမွာ အင္နဲ႔အားနဲ႔ တည္ရွိသလို၊ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဴ၊ ရမ္းၿဗဲထိ အင္နဲ႔အားနဲ႔ တည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မထဲက မြန္နဲ႔ ဗမာကဲ့သို႔ တည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ (ဒီကိစၥက သမိုင္းလိမ္ မဟုတ္ပါ။ ရခိုင္ရာဇ၀င္ကၽြမ္းက်င္သူ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႔ သမုိင္းအေထာက္အထားအားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယုတၱေဗဒအားျဖင့္ ေသာ္ လည္း ေကာင္း ေဖ်ာက္ဖ်က္၍ မေပ်ာက္ႏိုင္ေသးေသာ လက္ေတြ႔ သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားျဖင့္ ေသာ္လည္း ေကာင္း မည္သူႏွင့္မဆို ရွင္းႏိုင္ပါတယ္။)

ကိုလုိနီျဖစ္ရတဲ့ ကမၻာ့ႏိုင္ငံငယ္ေတြ လြတ္လပ္ေရး ရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့-၊ အဂၤလိပ္တို႔ရဲ႔ ဘုရင္ခံခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေဒသတစ္ခုစီကို ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ လႊဲအပ္ လြတ္လပ္ေရးေပးရေတာ့မွာပါ။ ဒီအခ်ိန္အခါမွာ ဘာသာေရးအရ ျဖစ္ေစ၊ သမုိင္းအရျဖစ္ေစ သီးျခားျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ ေဒသနဲ႔ လူမ်ိဳးမ်ားက ခြဲထြက္ေရးကို လံုးပန္းခဲ့ပါတယ္။ အနီး စပ္ဆံုး အိႏၵိယျပည္ကို ၾကည့္ပါ။ အဂၤလိပ္မအုပ္ခ်ဳပ္မွီက မဂိုလ္မင္းမ်ား လက္ထက္ တစ္ႏိုင္ငံတည္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဒသႀကီးကို လြတ္လပ္ေရး ရယူစဥ္မွာ အိႏၵိယနဲ႔ ပါကစၥတန္လို႔ ခြဲယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပသနာက ေခါင္းေဆာင္ခ်င္း အာဏာလုတဲ့ ကိစၥပါ။ အလီဂ်င္းနားႀကီးနဲ႔ ဂႏၵီႀကီးတို႔ အခ်င္းခ်င္း အစာေၾကေအာင္ မေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့တာက စတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ လူမ်ားစုႀကီး ျဖစ္တဲ့ ဟိႏၵဴမ်ားက လူနည္းစု မြတ္စလင္ေတြကို ဖိႏွိပ္လာရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုတာ ဥပေဒ မျပဳႏိုင္ခဲ့လို႔ မြတ္စလင္မ်ားက စိုးရိမ္ၿပီး မြတ္စလင္မ်ားရာ နယ္မ်ားကို သီးျခားခြဲယူ ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ဒီလုိ ႏိုင္ငံခြဲယူတာက အေရးမႀကီးဘူး ျပသနာက ႏိုင္ငံခြဲတဲ့အခါမွာ မြတ္စလင္မ်ား မြတ္စလင္ မ်ားရာေဒသကို ေျပာင္း၊ ဟိႏၵဴမ်ားက ဟိႏၵဴမ်ားရာ ေဒသကိုေျပာင္း- (မေျပာင္းခ်င္ရင္လည္း အတင္းအဓမၼ ေျပာင္း)နဲ႔ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသေက်ခဲ့ရပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရး သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ အိႏၵိယနဲ႔ ဆင္တူခဲ့တဲ့ ျမန္မာဟာ အိႏၵိယ အတုကို အကုန္ခိုးခ်ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ အဓိက ျပသနာက ရခိုင္က စခဲ့ျပန္တယ္။ ရခိုင္ဘုန္းႀကီး ဦးစိႏၱာဟာ ရခိုင္ကို ျမန္မာက သီးျခားခြဲ ထြက္ၿပီး သီးျခားႏိုင္ငံ ထူေထာင္လိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အိပ္မက္ ရခုိင္ႏိုင္ငံ ဆိုတာ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ လြတ္လပ္ေရးဆံုးရႈံးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုလံုး မဟုတ္ဘဲ- ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာမ်ားသာ သီးသန္႔ေနထိုင္တဲ့ ရခိုင္ႏိုင္ငံ ေတာ္ အျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တယ္။ ဒီအတြက္ ပါကစၥတန္နဲ႔ အိႏၵိယ လူခ်င္း ကူးေျပာင္းေနရာေရႊ႔မႈကို အတုယူၿပီး ရခိုင္ေဒသက မြတ္စလင္မ်ားကို စစ္တေကာင္းထဲကို ေမာင္းထည့္၊ စစ္တေကာင္းေဒသက ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာမ်ား ကို ရခိုင္ျပည္ထဲကို ေမာင္းထည့္တဲ့ စီမံခ်က္ကို စတင္ခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥကို သူနဲ႔ အေပါင္းပါ တစ္စုသာ လက္ခံခဲ့ၿပီး သာမန္ျပည္သူႀကီး ဘယ္မွာေနေန ကိုယ့္ေဒသကို ကိုယ္ခ်စ္ေနေတာ့ ေရြ႔ေျပာင္းရ ခက္ခဲခဲ့တယ္။

ဒီအတြက္ လူဆိုးလူမိုက္ တစ္ခ်ိဳ႔ကို ေမြးၿပီး မြတ္စလင္လူနည္းစုေန ေက်းရြာမ်ားက မြတ္စလင္ေတြရဲ႔ အိမ္ေတြ ကို မီးရိႈ႔၊ မြတ္စလင္ေတြကို သတ္ျဖတ္ေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ မြတ္စလင္ေတြဘက္ကလည္း မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္- မြတ္စလင္မ်ားတဲ့ ေဒသက ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ အိမ္ေတြကို မီးရိႈ႔၊ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာမ်ားကို ေမာင္းထုတ္ အျပန္ အလွန္ျဖစ္ကုန္တယ္။ ဒီကစ လူမ်ိဳးေရး အဓိကရုန္းႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီကိစၥႀကီးက ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရလုရလု အခ်ိန္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္က ျဖစ္ရပ္ပါ။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ပါကစၥတန္ကို အတုခိုးၿပီး- ဦးစိႏၱာက ရခိုင္ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံထူေထာင္ဘို႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ပါတယ္။

ဦးစိႏၱာရဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဴ၊ ရမ္းၿဗဲ၊ သံတြဲ တို႔မွာ ရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက သေဘာမတူ ခဲ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး မပတ္သက္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးစိႏၱာကို ကန္႔ကြက္ ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ရမ္းၿဗဲဆရာေတာ္၊ သံတြဲဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ကန္႔ကြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရမ္းၿဗဲနဲ႔ သံတြဲနယ္က လူေတြကို ဗမာလူ- (ေအာက္သား)မ်ားလို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့တယ္။

ဦးစိႏၱာရဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ အတြင္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္က ရခိုင္မ်ားကို အေတာ္အတန္ သြင္းႏုိင္ခဲ့သလို၊ ရခိုင္ျပည္ထဲ က မြတ္စလင္မ်ားကိုလည္း အေတာ္အတန္ ေမာင္းထုတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ လူနည္းစုေန ေနရာေဒသ မ်ားမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

 ေဌးလြင္ဦး