ဦးစိႏၱာ၏ ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္- (၂) | ေဌးလြင္ဦး

၁၉၄၂ ခုႏွစ္- ရခိုင္ခြဲထြက္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဘုန္းႀကီးဦးစီႏၱာရဲ႔ ပေရာဂျဖင့္ ရခိုင္ျပည္ဘက္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အထိကရုန္းႀကီးကို- အမွန္တကယ္မွာ ဗမာလူမ်ိဳး ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ရဲ႔ ပေရာဂ ျဖစ္ၿပီးတယ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ထားတဲ့ ရခိုင္ဘက္သို႔ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ရဲ႔ စစ္ေၾကာင္း ခ်ီတက္လာစဥ္ လမ္းခရီးမွာ လုယက္မႈမ်ား၊ မုဒိန္းမႈမ်ား၊ မတရားသတ္ျဖတ္မႈမ်ား မ်ားစြာ က်ဴးလြန္ခဲ့ၿပီး အဲ့ဒီရာဇ၀တ္မႈမ်ားအား လမ္းေၾကာင္းလႊဲရန္ မြတ္စလင္၊ ဗုဒၶဘာသာ အဓိကရုန္းႀကီးကို ဖန္တီးလိုက္ျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ေဒါက္တာေအးေက်ာ္ အပါအ၀င္ ရခိုင္သမိုင္းသုေတသီ တစ္ခ်ိဳ႔က ေျပာဆိုၾကတယ္။

ဒီအဆိုကို ရိုဟင္ဂ်ာ ပညာရွင္မ်ားက လက္မခံပါ။ ဒီစကားက “လူလိမၼာ ပိႏၷဲသီးစား လူမိုက္ပါးသုတ္” ျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ဗမာနဲ႔ ငါတို႔ၾကားမွ ဘာျပသနာမွာ မရွိခဲ့၊ ၁၉၄၂ ခု အထိကရုန္း မျဖစ္မွီကပဲ--၊ ရခုိင္ဗုဒၶဘာသာ မ်ား ၾကားထဲမွာ ဂ်ပန္အားကိုးနဲ႔ မြတ္စလင္မုန္းစိတ္မ်ားကို ဦးစိႏၱာအုပ္စုက လႈံ႔ေဆာ္ၿပီးသား ဓါတ္ခံက ရွိေနၿပီလို႔ ေျပာဆိုၾကတယ္။

ျမန္မာျပည္တစ္ျပည္လံုး လြတ္လပ္ေရး ရယူျခင္းကို ဦးစိႏၱာက လက္မခံပါ။ ရခိုင္ျပည္ (ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္)ကို ဗမာ လက္ေအာက္က သီးျခားလြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံအျဖစ္သာ ခြဲထြက္ဘို႔ ဦးစိႏၱာက ရြယ္ရြယ္ခဲ့တယ္။

ရခိုင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာတို႔ရဲ႔ ခံစားခ်က္၊

ျမန္မာဘက္ကလည္း ရခိုင္ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံရယ္ စတင္ထူေထာင္တဲ့ ပုဂံေခတ္ကတည္းကစ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ လက္ေအာက္ခံ ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့တယ္။ အင္း၀မင္း မင္းေခါင္ လက္ထက္ေရာက္မွ ေျမာက္ဦးမင္း နရမိတ္လွက ဘန္ေဂါစစ္သား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဦးေဆာင္တဲ့ မြတ္စလင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လ၀ီခန္ရဲ႔ အကူအညီနဲ႔ ၁၄၂၉ ခုႏွစ္မွာ ဗမာကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ အင္း၀ ေခတ္ကစ ဗမာအင္ပါယာကို အေရွ႔ဘက္ (ယိုးဒယား)ဘက္သာ ဦးတည္ ခ်ဲ႔ထြင္ေနတာ ျဖစ္လို႔ ရခိုင္ဘက္ကို မၾကည့္အားေပမယ့္- ရခိုင္၊ မြန္၊ ရွမ္း တို႔ဟာ ဗမာရဲ႔ လက္ေအာက္ခံနယ္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ စိတ္မွာ စြဲမွတ္ေနခဲ့ တယ္။ ဗမာဘက္မွာ အင္း၀ မင္းဆက္၊ ေတာင္ငူ (ေညာင္ရမ္း)မင္းဆက္၊ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္မ်ား ေျပာင္းသြား ခဲ့ေပမယ့္ ရခိုင္ဘက္မွာ ေျမာက္ဦး မင္းဆက္က အေျပာင္းအလဲမရွိ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ကို ထိမ္းသိမ္း ထားႏိုင္ခဲ့တယ္။

ေျမာက္ဦး မင္းဆက္ ဘယ္လိုပင္ အားေကာင္းအားေကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရယ္လို႔ စတင္ထူေထာင္ၿပီးကတည္းက ျမန္မာထဲမွာ တည္ရွိလာတဲ့ ဗမာမ်ား သတ္မွတ္တဲ့ ရခိုင္ျပည္ဟာ- ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ အဆက္အသြယ္ မျပတ္တည္ ရွိခဲ့တယ္။ ေျမာက္ဦးမင္းဆက္ကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္တဲ့ အုပ္စုေတြက မႏိုင္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ထြက္ေျပး တိမ္း ေရွာင္တာမ်ိဳးရွိသလို၊ ျမန္မာသူလွ်ိဳမ်ားကလည္း ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္မွာ အၿမဲတမ္းရွိေနခဲ့တယ္။ တစ္ နည္းအားျဖင့္ ျမန္မာက ယိုးဒယားဘက္ကုိ ဦးလွည့္ေနရေပမယ့္ ျမန္မာလူေတြက ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ကို အခ်ိန္မလပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္လို႔ ဆုိႏိုင္တယ္။

ေျမာက္ဦးေခတ္ အစပိုင္းမွာ ေျမာက္ဦးဘုရင္မ်ားဟာ ဘဂၤလားစစ္သည္မ်ားရဲ႔ အင္အားနဲ႔ ေျမာက္ဦးႏိုင္ငံေတာ္ အားေကာင္းေနခဲ့ေပမယ့္-၊ ေျမာက္ဦးေခတ္ေႏွာင္းပိုင္းမွာ အာဏာမက္ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ တစ္စုက မြတ္စလင္နဲ႔ ရခိုင္အၾကား စတင္ေသြးခြဲခဲ့တယ္။ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္ရဲ႔ အဓိက စစ္အင္အား ကမန္ (ရခိုင္တုိင္းရင္းသား မ်ားက အစၥလာမ္ သာသနာသို႔ ကူးေျပာင္းလာသူ)မ်ားကိုလည္း ဘုရင္နဲ႔ေသြးခြဲၿပီး-၊ တပ္ကို ၿဖိဳခြဲေစခဲ့တယ္။ တစ္ၿပိဳင္နက္မွာ ျမန္မာဘက္ကို အားသန္တဲ့ ရခိုင္ေတာင္ပိုင္းနဲ႔ ဘဂၤလားဘက္ကို အားသန္တဲ့ ေျမာက္ပိုင္းအုပ္ စု စတင္ေသြးကြဲလာခဲ့တယ္။ ရခိုင္ေတာင္ပိုင္းက အခ်ိန္မေရြး ဗမာနဲ႔ ပူးေပါင္းဘို႔ အေနအထားမ်ား ျဖစ္တည္ လာခဲ့တယ္။

ဒီအေျခအေနမွာ ဗမာက ေျမာက္ဦးအင္ပါယာကို ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ဘို႔ အခြင့္အခါ သာခဲ့ျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုန္းေဘာင္မင္း ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ ၁၇၈၄ မွာ ေျမာက္ဦးႏိုင္ငံေတာ္ကို ဗမာက သိမ္းပိုက္လိုက္ေတာ့ တယ္။

ရခိုင္တို႔ရဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း ဘန္ေဂါနဲ႔ ေသြးခြဲလိုၿပီး ရခိုင္သီးျခား ႏိုင္ငံ ျဖစ္ခ်င္ရင္ ဗမာကို ေျပးေပါင္းသလို၊ ဗမာ ေအာက္ကို ရခိုင္တို႔ က်ဆံုးျပန္ရင္လည္း ဘန္ေဂါဘက္ကို ေျပးကပ္ျပန္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ၾကားညပ္ေနတာက ဘန္ေဂါနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ စစ္တေကာင္း လူမ်ိဳးစု ျဖစ္ေနတယ္။ စစ္တေကာင္း လူမ်ိဳးစုဟာ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ သမုိင္းစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ဓည၀တီ၊ ေ၀သာလီ၊ ေလးၿမိဳ႔၊ ေျမာက္ဦးေနျပည္ေတာ္မ်ားရဲ႔ လက္ေအာက္မွာ ေနခဲ့ ရသူမ်ား အမႈထမ္းခဲ့ရသူမ်ား၊ တုိင္းေရးျပည္ေရး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရသူမ်ား၊ လယ္ယာကိုင္းကၽြန္း လုပ္ကိုင္ခဲ့ရသူမ်ား ရခိုင္နဲ႔အတူ ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ တစ္ေျမတည္းေန တစ္ေရတည္းေသာက္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ထူေထာင္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ ၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ ဘန္ေဂါနဲ႔ နယ္စပ္ျဖစ္ေနလို႔ ဘန္ေဂါဘက္က က်ဴးေက်ာ္လာသူမ်ားကို ဒိုင္ခံေတာ္လွန္ေပး ခဲ့ရတဲ့ စစ္သားမ်ား၊ ျပည္သူမ်ားလည္း ျဖစ္ေနတယ္။ စစ္တေကာင္းရဲ႔ အေနာက္ဘက္ အျခမ္းဆိုရင္ ဘန္ေဂါက အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္၊ ရခိုင္က အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္ ၾကားညပ္ေနရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ အၿမဲရင္ဆိုင္ေနရတယ္။

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

ေဌးလြင္ဦး