လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈ(Genocide) ဆီ ဦးတည္ေနၿပီလား | ေနဘုန္းလတ္
Thursday, 14 June 2012 02:00
ယဥ္ေက်းမႈတုိင္းလိုလုိမွာ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ ႏိုင္ငံသား၊ အသားအေရာင္၊ လိင္ စတဲ့ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြကို အေျချပဳၿပီး ငါတို႕နဲ႕သူတို႕ဆိုတဲ့ '' Us and Them'' ခြဲျခားမႈေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ရန္၊ ငါ စည္းျခားတယ္လို႕လဲ ဆိုႏုိင္တာေပါ့။ ငါတုိ႔ ဂ်ာမာန္ေတြ၊ သူတို႕က ဂ်ဴးေတြ၊ ငါတို႕က ဟူတူေတြ၊ သူတို႕က တြတ္စီေတြ စသည္ျဖင့္ လူလူခ်င္း အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားလိုက္ျခင္း (Classification) ဟာ Genocide လို႕ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈမ်ား ျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အစမွတ္လို႕ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ေရာယွက္ေနေသာ ဆက္ႏြယ္မႈေတြရွိမေနတဲ့ လူမ်ိဳးစုႏွစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ခုထက္ ပိုၿပီးရွိၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေတြဟာ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်မ်ားပါတယ္။ ဒီလိုမျဖစ္ဖို႕ ကာကြယ္ႏုိင္ေခ်ရွိတဲ့ အဓိက စြမ္းအားကေတာ့ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမႈေတြ၊ အသားေရာင္ ခြဲျခားမႈေတြကိုေက်ာ္လြန္ သြားတဲ့၊ အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ စိတ္ရွည္သည္းခံမႈနဲ႕ နားလည္မႈေတြကို တိုးပြားေစတဲ့၊ ပိုင္းျခားမႈေတြကို ေက်ာ္သြားတဲ့ အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားျခင္းကိုသာအားေပးတဲ့ ကမာၻလံုးဆုိင္ရာ အစုအဖြဲ႕၊ အေဆာက္အအံုေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာဖို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့လို႕ဖြံ႕ၿဖိဳးလာျခင္းက ဘံုရပ္တည္ခ်က္ေတြကို မျဖစ္မေန ရွာေဖြလာရၿပီး ... အဲဒီ့ အခ်က္ကိုက လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြကို တားဆီးႏုိင္တဲ့ အဓိက စြမ္းအားျဖစ္လာပါတယ္။ အရိုးဆံုး နဲ႕ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ေတာ့ အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ မ်ားမ်ား လုပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ႏြယ္ယွက္ေနေသာ အက်ိဳးစီးပြားေတြ မ်ားမ်ားရွိေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေဆာက္ၾကဖုိ႕ပါ။
အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားျခင္း (Classification) ဟာ အမ်ိဳးအစားခြဲျခားထားရံုနဲ႕ေတာ့ သိပ္ျပႆနာ မရွိေသးပါဘူး။ သူ႕ေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္မကြာလုိက္လာတဲ့ ... အမည္တပ္တံဆိပ္ကပ္ျခင္း (Symbolization) ေၾကာင့္ အေျခအေနေတြက ပိုၿပီးရႈပ္ေထြးလာပါတယ္။ အုပ္စုတစ္ခုခုက အျခားအုပ္စု တစ္ခုခုကို အမည္နာမတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ တံဆိပ္တစ္ခု ကပ္လုိက္ပါတယ္။
အသားအေရာင္ကို လိုက္ၿပီးျဖစ္ေစ၊ အဝတ္အစားကိုလုိက္ၿပီး ျဖစ္ေစ၊ မတူညီေသာ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို လိုက္ၿပီးျဖစ္ေစ အျခား သူမ်ားကို အုပ္စု တစ္စုထဲ သြတ္သြင္းလိုက္ၿပီး ... သူတို႕ဟာ ဂ်ဴးေတြပဲ၊ သူတို႕ဟာ ဂ်စ္ပစီေတြပဲ၊ သူတုိ႕ဟာ နီဂရုိးေတြပဲ စသည္ျဖင့္ တံဆိပ္ တစ္ခု ကပ္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ... ခြဲျခားမႈဟာပိုၿပီး ပီျပင္ ထင္ရွားလာပါတယ္။ နာဇီေတြအုပ္စိုးစဥ္ကာလက ဂ်ဴးတုိင္းကို အ၀ါေရာင္ ၾကယ္ပံု တံဆိပ္ တပ္ခုိင္းထားတာမ်ိဳး၊ ကေမာၻဒီယားမွာ ခမာနီေတြ အုပ္စိုးစဥ္ကာလက အေရွ႕ပိုင္းဇံုမွာရွိတဲ့ လူေတြကို အျပာေရာင္ လည္စည္း စီးေပးထားတာမ်ိဳးေတြ ဟာ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေျပာသြားၿပီးျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားျခင္းနဲ႕ အမည္တပ္ တံဆိပ္ ကပ္ျခင္း ႏွစ္ခုဟာ လူသားေတြ လုပ္ေလ့လုပ္ထ ရွိတဲ့အလုပ္ျဖစ္ၿပီး လူ႕ဂုဏ္သိကၡာ ညိွဳးႏြမ္းတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြ လုပ္ေဆာင္ျခင္း (Dehumanization) ဆိုတဲ့ ေနာက္တစ္ဆင့္ကို ဦးမတည္ေသးသေရြ႕ေတာ့ မ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္ျခင္းတစ္ခု ျဖစ္မလာႏုိင္ပါဘူး။
အမည္အမွတ္ တံဆိပ္တပ္ျခင္းေတြ ပေပ်ာက္ဖို႕ကေတာ့ မုန္းတီးမႈကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ အမွတ္သေကၤတေတြကို တရားဥပေဒအရကို တားျမစ္ဖို႕လုိပါတယ္။ ဂိုဏ္းက႑ တစ္ခုခုကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ဝတ္ဆင္ျခင္းကိုလဲ ကန္႕သတ္သင့္ပါတယ္။ ျပႆနာ တစ္ခုရွိတာက ဥပေဒအရ ကန္႕သတ္ တားျမစ္ျခင္းေတြဟာ လူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အင္အားေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈမ်ိဳးကို မရတဲ့ အခါ အရာမထင္တတ္ပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ ... ဟူတူ၊ တြတ္စီ စတဲ့စကားလံုးေတြဟာ ... ၁၉၈၀ ခုႏွစ္အထိ ရဝမ္ဒါ ဘာသာ စကားအရ တားျမစ္ ကန္႕သတ္ထားေပမယ့္ ... အမ်ားက လက္ခံသံုးစြဲ ခဲ့တာေၾကာင့္ အတည္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာ ညႈိးႏြမ္းေစျခင္း (Dehumanization) ျဖစ္စဥ္ကေတာ့ အားႀကီးတဲ့ အုပ္စုက အားနည္းတဲ့ အုပ္စုရဲ႕ လူသား ျဖစ္တည္မႈကို ျငင္းဆန္ခ်င္လာရာကေန စပါတယ္။ အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားၿပီး အမည္တံဆိပ္ တစ္ခုခု တပ္လိုက္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေလးေတြကို တိရစာၦန္ေတြ၊ ေရာဂါသည္ေတြ၊ အဆင့္နိမ့္သူေတြနဲ႔ တတန္းတစား တည္းထားလိုက္ၿပီး ... လူသား အျဖစ္ကေန ယုတ္ေလ်ာ့သူေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ လူဂုဏ္သိကၡာ ညႈိးႏြမ္းေစျခင္းဟာ ... သာမာန္က်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇဝတ္မႈေတြထက္ အမ်ားႀကီးပိုဆုိးပါတယ္။ အဲဒီ့အဆင့္မွာဆိုရင္ ... အမုန္းတရားကို တိုးပြားေစတဲ့၊ ေဒါသကို လႈံ႕ေဆာ္ေပးတဲ့ ဝါဒျဖန္႕စာေတြ၊ ပံုေတြ၊ အသံလႊင့္မႈေတြကို ခပ္မ်ားမ်ား သံုးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ... လူထုအေနနဲ႕ ျမင္ရၾကားရသမွ်ေတြဟာ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈ ေတြကိုဦးတည္တဲ့ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ လား၊ အမွန္တကယ္ လူထုကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္လိုစိတ္နဲ႕ ေျပာတာေတြလားဆိုတာကို ခြဲျခားတတ္ဖို႕လိုပါတယ္။
လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြျဖစ္ၾကတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ ... လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြကို တန္ျပန္ေခ်ဖ်က္ ပစ္ႏုိင္တဲ့ စည္းစနစ္က်ေသာ၊ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႕ ညီညြတ္ေသာ ကာကြယ္မႈ၊ သတင္း ထုတ္ျပန္မႈေတြ အားနည္းတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္ေနတဲ့ အမုန္းတရား တုိးပြားေစေသာ ဝါဒျဖန္႕မႈေတြကို အျမန္ဆံုး တားျမစ္ကန္႕သတ္ႏုိင္ဖို႕ အေရးႀကီးပါတယ္။ အမုန္းတရားနဲ႕ က်ဴးလြန္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈေတြ၊ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း သတ္ျဖတ္မႈေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဖာ္ထုတ္အေရးယူဖုိ႕လည္း လိုအပ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးအစားခြဲျခားျခင္း၊ တံဆိပ္ကပ္ျခင္း၊ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာညႈိးႏြမ္းေစျခင္းစတဲ့ အဆင့္ေတြ ေနာက္မွာေတာ့ မိမိတို႕ မဟုတ္ေသာ အျခား အုပ္စုကို ႏွိပ္ကြပ္ဖ်က္သိမ္းပစ္လိုတဲ့ အစုအဖြဲ႕တစ္ခုခုက ... ေနာက္လာမယ့္အဆင့္ေတြကို လုပ္ႏုိင္ဖို႕အတြက္ ... အခိုင္အမာဖြဲ႕စည္းျခင္း (Organization) ဆိုတဲ့ အလုပ္ကို စလုပ္ပါေတာ့တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ... လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈေတြကို အစိုးရ တစ္ရပ္ရပ္ (သို႕မဟုတ္) အၾကမ္းဖက္ အုပ္စု တစ္ခုခုက စုစည္း ေဆာင္ရြက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြ က်ဴးလြန္ ဖို႕အတြက္ တိုက္ခုိက္ေရး အစုအဖြဲ႕ေလးေတြဖြဲ႕ၿပီး ေလ့က်င့္ေပးတာမ်ိဳး၊ လက္နက္ တပ္ဆင္ေပးတာမ်ိဳးေတြကို စတင္ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ... လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြအတြက္ အစီအစဥ္ကို စနစ္တက် ေရးဆြဲပါတယ္။ ဒီလိုအဆင့္မ်ိဳးကို ကာကြယ္ဖို႕ကေတာ့ ... အဲဒီ့လို လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို စံုစမ္းစစ္ေဆး ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တရားဥပေဒအရ အျပစ္ေပးဖို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။
အုပ္စုမ်ား ခြဲထုတ္ျခင္း (Polarization) လို႕ေခၚတဲ့ျဖစ္စဥ္မွာေတာ့ ... အစြန္းေရာက္ေတြက အမုန္းတရားကို တိုးပြားေစတဲ့ ဝါဒျဖန္႕မႈေတြကို သံုးၿပီး အုပ္စုေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေအာင္ ခြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ... လူမ်ိဳးျခား မယူရ၊ လူမ်ိဳးျခားႏွင့္ မဆက္ဆံရ စတဲ့ ဥပေဒေတြေတာင္ ထုတ္ျပန္ေလ့ ရွိပါတယ္။ အစြန္းေရာက္သမားေတြဟာ ... ၾကားအျမင္ရွိသူေတြကိုလည္း ပစ္မွတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ပါ တယ္္။ ဒါေၾကာင့္ ... ၾကားအျမင္ရွိသူေတြကို ကာကြယ္ျခင္း၊ အစြန္းမေရာက္ေသာ သမာသမတ္က်တဲ့ အျမင္မ်ိဳးေတြကို မ်ားမ်ားျပန္႕ႏွံ႕ ေစျခင္းနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႕ဆိုင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ပံ့ပိုးကူညီျခင္းအားျဖင့္ ... အစြန္းေရာက္ အျမင္ေတြကေန ကင္းလြတ္ႏုိင္ပါတယ္။ အစြန္းေရာက္သမားေတြဟာ ... ပစ္မွတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အစုအဖြဲ႕ တစ္ခုခုကို သူတို႕ရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြကို အေၾကာင္းျပဳ ခြဲျခားေရြးထုတ္ (Identification) ၿပီး သတ္ျဖတ္ရမယ့္ စာရင္းကိုပါ ေရးဆြဲေလ့ရွိပါတယ္။
က်ဴးလြန္ ခံၾကရေတာ့မယ့္ လူအုပ္စုဟာ တံဆိပ္တစ္ခုခု ကပ္ခံရတာမ်ိဳး၊ တစ္ေနရာရာကို အတင္းပို႕ ခံရတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ နာဇီေတြ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြ အားလံုးကို ... ေခၽြးတပ္ စခန္းေတြဆီ ပို႕တာမ်ိဳး၊ ဂတ္တိုလို႕ ေခၚတဲ့ သီးျခား ရပ္ကြက္ေတြဆီပို႕တာမ်ိဳး၊ စားနပ္ရိကၡာ ေခါင္းပါးၿပီး ငတ္ျပတ္ ေသသြားႏုိင္တဲ့ ေနရာေတြဆီ အင္အားသံုး ပို႕ေဆာင္တာမ်ိဳးေတြဟာ ခြဲျခားေရြးထုတ္ျခင္း (Identification) ရဲ႕လကၡဏာေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ Genocide လို႕ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြဟာ လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ တရား၀င္ စတင္လာပါေတာ့တယ္ ...။
ဒီျဖစ္စဥ္ကို သတ္ျဖတ္သူေတြ ဘက္ကေတာ့ သူတုိ႕ရဲ႕ ပစ္မွတ္ သားေကာင္ေတြကို လူအျဖစ္ မသတ္မွတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ အျမစ္ျဖတ္ ေခ်မႈန္းျခင္း (Extermination) လို႕အမည္တပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ့လုိ အျဖစ္အပ်က္မွာ က်ဴးလြန္ခံရတဲ့ သူေတြဘက္က ရွိတဲ့အားနဲ႕ ျပန္ၿပီး တံု႕ျပန္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါ အျပန္အလွန္ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္လာၿပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လူမ်ိဳးတုံး သတ္ျဖတ္ျခင္း သံသရာထဲကို က်ေရာက္ သြားႏုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး အဆင့္အေနနဲ႕ေတာ့ ... (Denial) လို႕ေခၚတဲ့ ျငင္းပယ္ဖံုးကြယ္ျခင္း အဆင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လူမ်ိဳးသုဥ္း သတ္ျဖတ္ျခင္း ျဖစ္စဥ္ေတြ အၿပီးမွာ က်ဴးလြန္သူေတြတိုင္းလိုလို ျပဳလုပ္တတ္ ၾကတဲ့အဆင့္ျဖစ္ပါတယ္။ သတ္ျဖတ္ခံရ သူေတြရဲ႕ အသက္မဲ့ ခႏၶာေတြကို က်င္းႀကီးေတြ တူးၿပီး ျမွဳတ္ႏွံျခင္း၊ မီးရႈိ႕ဖ်က္စီးျခင္း၊ အေထာက္အထားေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ျခင္း၊ မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားအား ျခိမ္းေျခာက္ ႏႈတ္ပိတ္ျခင္း ေတြကိုျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ... သူတို႕ဟာ သူတို႕ေတြ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကို ျငင္းဆန္တတ္ၾကၿပီး ... အၿမဲလိုလို အက်ဴးလြန္ ခံရသူေတြအေပၚ ျပစ္တင္ ေျပာဆိုတာမ်ိဳးေတြ လုပ္တတ္ပါတယ္။
က်ဴးလြန္သူအမ်ားစုဟာ ... ျပႆနာကို အၿမဲ ေရွာင္လႊဲၿပီး အျခားသူေတြအေပၚ ပံုခ်ဖို႕ႀကိဳးစား တတ္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕တုိင္းျပည္မွာ အခု ျဖစ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ... လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြဆီ ဦးတည္သြားႏုိင္လား ...။ ဦးတည္ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း အဲဒီ့လို မျဖစ္ရေအာင္ က်ေနာ္တို႕ေတြ ဘယ္လို ကာကြယ္ၾကမလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံအေနနဲ႕ အထက္မွာ ေရးထားတဲ့ အဆင့္ေတြထဲက ဘယ္အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီလဲ ဆိုတာေလးကို အားလံုး ဝုိင္းစဥ္းစားၾကည့္ၾကဖို႕ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႕ကို အၿပီးသတ္ ေခ်မႈန္းပစ္ဖို႕ မလိုအပ္ဘူးလို႕ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ေၾကာင္း ေသခ်ာေစဖို႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ အျခားလူမ်ိဳးေတြကို မုန္းတီးျပေနဖို႕လည္း မလိုပါဘူး။
အခုေလာေလာဆယ္ ရခုိင္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္ပံု မွားယြင္းရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပႆနာရဲ႕ အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာၿပီး အျခားေသာ ေဒသေတြကိုပါ ျပန္႕ပြား ဆိုး၀ါးလာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈ (Genocide) ျဖစ္စဥ္ တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အႏၱရာယ္ ရွိေနပါတယ္။
ဒီလိုျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ... ျမန္မာႏုိင္ငံသား အေျမာက္အမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးျခင္းနဲ႕အတူ ကမာၻမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ သိကၡာက်ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႕ေတြ အားလံုး ဘာပဲလုပ္လုပ္ ... ကိုယ့္လုပ္ရပ္တစ္ခုခုဟာ တုိင္းျပည္ကို အႏၱရာယ္ တစ္ခုခုဆီ တြန္းပို႕ေနတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနမလား၊ တိုင္းျပည္ကို အႏၱရာယ္မက်ေရာက္ေအာင္ ကာကြယ္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးလားဆိုတာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
ၿပီးေတာ့ ... ကိုယ္ေရးသမွ်၊ ကိုယ္ေျပာသမွ်၊ အြန္းလိုင္းေပၚမွာ ကိုယ္တင္သမွ်ေတြကိုလည္း တာဝန္ယူတတ္ၾကပါေစ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေနဘုန္းလတ္
Gregory H.Stanton, President, Genocide Watch ရဲ႕ 8 Stages Of Genocide ကို ကိုးကားပါသည္။
http://www.facebook.com/nayplatt/posts/348153945253542
Written by ေနဘုန္းလတ္
ယဥ္ေက်းမႈတုိင္းလိုလုိမွာ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ ႏိုင္ငံသား၊ အသားအေရာင္၊ လိင္ စတဲ့ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြကို အေျချပဳၿပီး ငါတို႕နဲ႕သူတို႕ဆိုတဲ့ '' Us and Them'' ခြဲျခားမႈေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ရန္၊ ငါ စည္းျခားတယ္လို႕လဲ ဆိုႏုိင္တာေပါ့။ ငါတုိ႔ ဂ်ာမာန္ေတြ၊ သူတို႕က ဂ်ဴးေတြ၊ ငါတို႕က ဟူတူေတြ၊ သူတို႕က တြတ္စီေတြ စသည္ျဖင့္ လူလူခ်င္း အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားလိုက္ျခင္း (Classification) ဟာ Genocide လို႕ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈမ်ား ျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အစမွတ္လို႕ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ေရာယွက္ေနေသာ ဆက္ႏြယ္မႈေတြရွိမေနတဲ့ လူမ်ိဳးစုႏွစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ခုထက္ ပိုၿပီးရွိၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေတြဟာ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်မ်ားပါတယ္။ ဒီလိုမျဖစ္ဖို႕ ကာကြယ္ႏုိင္ေခ်ရွိတဲ့ အဓိက စြမ္းအားကေတာ့ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမႈေတြ၊ အသားေရာင္ ခြဲျခားမႈေတြကိုေက်ာ္လြန္ သြားတဲ့၊ အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ စိတ္ရွည္သည္းခံမႈနဲ႕ နားလည္မႈေတြကို တိုးပြားေစတဲ့၊ ပိုင္းျခားမႈေတြကို ေက်ာ္သြားတဲ့ အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားျခင္းကိုသာအားေပးတဲ့ ကမာၻလံုးဆုိင္ရာ အစုအဖြဲ႕၊ အေဆာက္အအံုေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာဖို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့လို႕ဖြံ႕ၿဖိဳးလာျခင္းက ဘံုရပ္တည္ခ်က္ေတြကို မျဖစ္မေန ရွာေဖြလာရၿပီး ... အဲဒီ့ အခ်က္ကိုက လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြကို တားဆီးႏုိင္တဲ့ အဓိက စြမ္းအားျဖစ္လာပါတယ္။ အရိုးဆံုး နဲ႕ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ေတာ့ အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ မ်ားမ်ား လုပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ႏြယ္ယွက္ေနေသာ အက်ိဳးစီးပြားေတြ မ်ားမ်ားရွိေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေဆာက္ၾကဖုိ႕ပါ။
အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားျခင္း (Classification) ဟာ အမ်ိဳးအစားခြဲျခားထားရံုနဲ႕ေတာ့ သိပ္ျပႆနာ မရွိေသးပါဘူး။ သူ႕ေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္မကြာလုိက္လာတဲ့ ... အမည္တပ္တံဆိပ္ကပ္ျခင္း (Symbolization) ေၾကာင့္ အေျခအေနေတြက ပိုၿပီးရႈပ္ေထြးလာပါတယ္။ အုပ္စုတစ္ခုခုက အျခားအုပ္စု တစ္ခုခုကို အမည္နာမတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ တံဆိပ္တစ္ခု ကပ္လုိက္ပါတယ္။
အသားအေရာင္ကို လိုက္ၿပီးျဖစ္ေစ၊ အဝတ္အစားကိုလုိက္ၿပီး ျဖစ္ေစ၊ မတူညီေသာ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို လိုက္ၿပီးျဖစ္ေစ အျခား သူမ်ားကို အုပ္စု တစ္စုထဲ သြတ္သြင္းလိုက္ၿပီး ... သူတို႕ဟာ ဂ်ဴးေတြပဲ၊ သူတို႕ဟာ ဂ်စ္ပစီေတြပဲ၊ သူတုိ႕ဟာ နီဂရုိးေတြပဲ စသည္ျဖင့္ တံဆိပ္ တစ္ခု ကပ္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ... ခြဲျခားမႈဟာပိုၿပီး ပီျပင္ ထင္ရွားလာပါတယ္။ နာဇီေတြအုပ္စိုးစဥ္ကာလက ဂ်ဴးတုိင္းကို အ၀ါေရာင္ ၾကယ္ပံု တံဆိပ္ တပ္ခုိင္းထားတာမ်ိဳး၊ ကေမာၻဒီယားမွာ ခမာနီေတြ အုပ္စိုးစဥ္ကာလက အေရွ႕ပိုင္းဇံုမွာရွိတဲ့ လူေတြကို အျပာေရာင္ လည္စည္း စီးေပးထားတာမ်ိဳးေတြ ဟာ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေျပာသြားၿပီးျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားျခင္းနဲ႕ အမည္တပ္ တံဆိပ္ ကပ္ျခင္း ႏွစ္ခုဟာ လူသားေတြ လုပ္ေလ့လုပ္ထ ရွိတဲ့အလုပ္ျဖစ္ၿပီး လူ႕ဂုဏ္သိကၡာ ညိွဳးႏြမ္းတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြ လုပ္ေဆာင္ျခင္း (Dehumanization) ဆိုတဲ့ ေနာက္တစ္ဆင့္ကို ဦးမတည္ေသးသေရြ႕ေတာ့ မ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္ျခင္းတစ္ခု ျဖစ္မလာႏုိင္ပါဘူး။
အမည္အမွတ္ တံဆိပ္တပ္ျခင္းေတြ ပေပ်ာက္ဖို႕ကေတာ့ မုန္းတီးမႈကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ အမွတ္သေကၤတေတြကို တရားဥပေဒအရကို တားျမစ္ဖို႕လုိပါတယ္။ ဂိုဏ္းက႑ တစ္ခုခုကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ဝတ္ဆင္ျခင္းကိုလဲ ကန္႕သတ္သင့္ပါတယ္။ ျပႆနာ တစ္ခုရွိတာက ဥပေဒအရ ကန္႕သတ္ တားျမစ္ျခင္းေတြဟာ လူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အင္အားေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈမ်ိဳးကို မရတဲ့ အခါ အရာမထင္တတ္ပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ ... ဟူတူ၊ တြတ္စီ စတဲ့စကားလံုးေတြဟာ ... ၁၉၈၀ ခုႏွစ္အထိ ရဝမ္ဒါ ဘာသာ စကားအရ တားျမစ္ ကန္႕သတ္ထားေပမယ့္ ... အမ်ားက လက္ခံသံုးစြဲ ခဲ့တာေၾကာင့္ အတည္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာ ညႈိးႏြမ္းေစျခင္း (Dehumanization) ျဖစ္စဥ္ကေတာ့ အားႀကီးတဲ့ အုပ္စုက အားနည္းတဲ့ အုပ္စုရဲ႕ လူသား ျဖစ္တည္မႈကို ျငင္းဆန္ခ်င္လာရာကေန စပါတယ္။ အမ်ိဳးအစား ခြဲျခားၿပီး အမည္တံဆိပ္ တစ္ခုခု တပ္လိုက္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေလးေတြကို တိရစာၦန္ေတြ၊ ေရာဂါသည္ေတြ၊ အဆင့္နိမ့္သူေတြနဲ႔ တတန္းတစား တည္းထားလိုက္ၿပီး ... လူသား အျဖစ္ကေန ယုတ္ေလ်ာ့သူေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ လူဂုဏ္သိကၡာ ညႈိးႏြမ္းေစျခင္းဟာ ... သာမာန္က်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇဝတ္မႈေတြထက္ အမ်ားႀကီးပိုဆုိးပါတယ္။ အဲဒီ့အဆင့္မွာဆိုရင္ ... အမုန္းတရားကို တိုးပြားေစတဲ့၊ ေဒါသကို လႈံ႕ေဆာ္ေပးတဲ့ ဝါဒျဖန္႕စာေတြ၊ ပံုေတြ၊ အသံလႊင့္မႈေတြကို ခပ္မ်ားမ်ား သံုးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ... လူထုအေနနဲ႕ ျမင္ရၾကားရသမွ်ေတြဟာ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈ ေတြကိုဦးတည္တဲ့ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ လား၊ အမွန္တကယ္ လူထုကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္လိုစိတ္နဲ႕ ေျပာတာေတြလားဆိုတာကို ခြဲျခားတတ္ဖို႕လိုပါတယ္။
လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြျဖစ္ၾကတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ ... လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြကို တန္ျပန္ေခ်ဖ်က္ ပစ္ႏုိင္တဲ့ စည္းစနစ္က်ေသာ၊ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႕ ညီညြတ္ေသာ ကာကြယ္မႈ၊ သတင္း ထုတ္ျပန္မႈေတြ အားနည္းတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္ေနတဲ့ အမုန္းတရား တုိးပြားေစေသာ ဝါဒျဖန္႕မႈေတြကို အျမန္ဆံုး တားျမစ္ကန္႕သတ္ႏုိင္ဖို႕ အေရးႀကီးပါတယ္။ အမုန္းတရားနဲ႕ က်ဴးလြန္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈေတြ၊ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း သတ္ျဖတ္မႈေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဖာ္ထုတ္အေရးယူဖုိ႕လည္း လိုအပ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးအစားခြဲျခားျခင္း၊ တံဆိပ္ကပ္ျခင္း၊ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာညႈိးႏြမ္းေစျခင္းစတဲ့ အဆင့္ေတြ ေနာက္မွာေတာ့ မိမိတို႕ မဟုတ္ေသာ အျခား အုပ္စုကို ႏွိပ္ကြပ္ဖ်က္သိမ္းပစ္လိုတဲ့ အစုအဖြဲ႕တစ္ခုခုက ... ေနာက္လာမယ့္အဆင့္ေတြကို လုပ္ႏုိင္ဖို႕အတြက္ ... အခိုင္အမာဖြဲ႕စည္းျခင္း (Organization) ဆိုတဲ့ အလုပ္ကို စလုပ္ပါေတာ့တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ... လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈေတြကို အစိုးရ တစ္ရပ္ရပ္ (သို႕မဟုတ္) အၾကမ္းဖက္ အုပ္စု တစ္ခုခုက စုစည္း ေဆာင္ရြက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြ က်ဴးလြန္ ဖို႕အတြက္ တိုက္ခုိက္ေရး အစုအဖြဲ႕ေလးေတြဖြဲ႕ၿပီး ေလ့က်င့္ေပးတာမ်ိဳး၊ လက္နက္ တပ္ဆင္ေပးတာမ်ိဳးေတြကို စတင္ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ... လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြအတြက္ အစီအစဥ္ကို စနစ္တက် ေရးဆြဲပါတယ္။ ဒီလိုအဆင့္မ်ိဳးကို ကာကြယ္ဖို႕ကေတာ့ ... အဲဒီ့လို လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို စံုစမ္းစစ္ေဆး ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တရားဥပေဒအရ အျပစ္ေပးဖို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။
အုပ္စုမ်ား ခြဲထုတ္ျခင္း (Polarization) လို႕ေခၚတဲ့ျဖစ္စဥ္မွာေတာ့ ... အစြန္းေရာက္ေတြက အမုန္းတရားကို တိုးပြားေစတဲ့ ဝါဒျဖန္႕မႈေတြကို သံုးၿပီး အုပ္စုေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေအာင္ ခြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ... လူမ်ိဳးျခား မယူရ၊ လူမ်ိဳးျခားႏွင့္ မဆက္ဆံရ စတဲ့ ဥပေဒေတြေတာင္ ထုတ္ျပန္ေလ့ ရွိပါတယ္။ အစြန္းေရာက္သမားေတြဟာ ... ၾကားအျမင္ရွိသူေတြကိုလည္း ပစ္မွတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ပါ တယ္္။ ဒါေၾကာင့္ ... ၾကားအျမင္ရွိသူေတြကို ကာကြယ္ျခင္း၊ အစြန္းမေရာက္ေသာ သမာသမတ္က်တဲ့ အျမင္မ်ိဳးေတြကို မ်ားမ်ားျပန္႕ႏွံ႕ ေစျခင္းနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႕ဆိုင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ပံ့ပိုးကူညီျခင္းအားျဖင့္ ... အစြန္းေရာက္ အျမင္ေတြကေန ကင္းလြတ္ႏုိင္ပါတယ္။ အစြန္းေရာက္သမားေတြဟာ ... ပစ္မွတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အစုအဖြဲ႕ တစ္ခုခုကို သူတို႕ရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြကို အေၾကာင္းျပဳ ခြဲျခားေရြးထုတ္ (Identification) ၿပီး သတ္ျဖတ္ရမယ့္ စာရင္းကိုပါ ေရးဆြဲေလ့ရွိပါတယ္။
က်ဴးလြန္ ခံၾကရေတာ့မယ့္ လူအုပ္စုဟာ တံဆိပ္တစ္ခုခု ကပ္ခံရတာမ်ိဳး၊ တစ္ေနရာရာကို အတင္းပို႕ ခံရတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ နာဇီေတြ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြ အားလံုးကို ... ေခၽြးတပ္ စခန္းေတြဆီ ပို႕တာမ်ိဳး၊ ဂတ္တိုလို႕ ေခၚတဲ့ သီးျခား ရပ္ကြက္ေတြဆီပို႕တာမ်ိဳး၊ စားနပ္ရိကၡာ ေခါင္းပါးၿပီး ငတ္ျပတ္ ေသသြားႏုိင္တဲ့ ေနရာေတြဆီ အင္အားသံုး ပို႕ေဆာင္တာမ်ိဳးေတြဟာ ခြဲျခားေရြးထုတ္ျခင္း (Identification) ရဲ႕လကၡဏာေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ Genocide လို႕ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြဟာ လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ တရား၀င္ စတင္လာပါေတာ့တယ္ ...။
ဒီျဖစ္စဥ္ကို သတ္ျဖတ္သူေတြ ဘက္ကေတာ့ သူတုိ႕ရဲ႕ ပစ္မွတ္ သားေကာင္ေတြကို လူအျဖစ္ မသတ္မွတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ အျမစ္ျဖတ္ ေခ်မႈန္းျခင္း (Extermination) လို႕အမည္တပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ့လုိ အျဖစ္အပ်က္မွာ က်ဴးလြန္ခံရတဲ့ သူေတြဘက္က ရွိတဲ့အားနဲ႕ ျပန္ၿပီး တံု႕ျပန္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါ အျပန္အလွန္ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္လာၿပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လူမ်ိဳးတုံး သတ္ျဖတ္ျခင္း သံသရာထဲကို က်ေရာက္ သြားႏုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး အဆင့္အေနနဲ႕ေတာ့ ... (Denial) လို႕ေခၚတဲ့ ျငင္းပယ္ဖံုးကြယ္ျခင္း အဆင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လူမ်ိဳးသုဥ္း သတ္ျဖတ္ျခင္း ျဖစ္စဥ္ေတြ အၿပီးမွာ က်ဴးလြန္သူေတြတိုင္းလိုလို ျပဳလုပ္တတ္ ၾကတဲ့အဆင့္ျဖစ္ပါတယ္။ သတ္ျဖတ္ခံရ သူေတြရဲ႕ အသက္မဲ့ ခႏၶာေတြကို က်င္းႀကီးေတြ တူးၿပီး ျမွဳတ္ႏွံျခင္း၊ မီးရႈိ႕ဖ်က္စီးျခင္း၊ အေထာက္အထားေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ျခင္း၊ မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားအား ျခိမ္းေျခာက္ ႏႈတ္ပိတ္ျခင္း ေတြကိုျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ... သူတို႕ဟာ သူတို႕ေတြ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကို ျငင္းဆန္တတ္ၾကၿပီး ... အၿမဲလိုလို အက်ဴးလြန္ ခံရသူေတြအေပၚ ျပစ္တင္ ေျပာဆိုတာမ်ိဳးေတြ လုပ္တတ္ပါတယ္။
က်ဴးလြန္သူအမ်ားစုဟာ ... ျပႆနာကို အၿမဲ ေရွာင္လႊဲၿပီး အျခားသူေတြအေပၚ ပံုခ်ဖို႕ႀကိဳးစား တတ္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕တုိင္းျပည္မွာ အခု ျဖစ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ... လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈေတြဆီ ဦးတည္သြားႏုိင္လား ...။ ဦးတည္ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း အဲဒီ့လို မျဖစ္ရေအာင္ က်ေနာ္တို႕ေတြ ဘယ္လို ကာကြယ္ၾကမလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံအေနနဲ႕ အထက္မွာ ေရးထားတဲ့ အဆင့္ေတြထဲက ဘယ္အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီလဲ ဆိုတာေလးကို အားလံုး ဝုိင္းစဥ္းစားၾကည့္ၾကဖို႕ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႕ကို အၿပီးသတ္ ေခ်မႈန္းပစ္ဖို႕ မလိုအပ္ဘူးလို႕ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ေၾကာင္း ေသခ်ာေစဖို႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ အျခားလူမ်ိဳးေတြကို မုန္းတီးျပေနဖို႕လည္း မလိုပါဘူး။
အခုေလာေလာဆယ္ ရခုိင္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္ပံု မွားယြင္းရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပႆနာရဲ႕ အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာၿပီး အျခားေသာ ေဒသေတြကိုပါ ျပန္႕ပြား ဆိုး၀ါးလာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈ (Genocide) ျဖစ္စဥ္ တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အႏၱရာယ္ ရွိေနပါတယ္။
ဒီလိုျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ... ျမန္မာႏုိင္ငံသား အေျမာက္အမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးျခင္းနဲ႕အတူ ကမာၻမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ သိကၡာက်ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႕ေတြ အားလံုး ဘာပဲလုပ္လုပ္ ... ကိုယ့္လုပ္ရပ္တစ္ခုခုဟာ တုိင္းျပည္ကို အႏၱရာယ္ တစ္ခုခုဆီ တြန္းပို႕ေနတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနမလား၊ တိုင္းျပည္ကို အႏၱရာယ္မက်ေရာက္ေအာင္ ကာကြယ္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးလားဆိုတာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
ၿပီးေတာ့ ... ကိုယ္ေရးသမွ်၊ ကိုယ္ေျပာသမွ်၊ အြန္းလိုင္းေပၚမွာ ကိုယ္တင္သမွ်ေတြကိုလည္း တာဝန္ယူတတ္ၾကပါေစ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေနဘုန္းလတ္
Gregory H.Stanton, President, Genocide Watch ရဲ႕ 8 Stages Of Genocide ကို ကိုးကားပါသည္။
http://www.facebook.com/nayplatt/posts/348153945253542
