ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ဖို႔ ဘာေၾကာင္႔ အေရးႀကီးသလဲ
မၾကာခင္က ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာသြားတဲ႔အခါ ထူးျခားမႈတစ္ခုကေတာ႔၊ ကုလသမဂၢ စာရင္းအင္းေကာ္မရွင္ (UNSC)၊ ကုလ လူဦးေရဆိုင္ရာ ေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖြဲ႔ (UNFPA) တို႔ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ လာမယ္႔ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္း သန္ေခါင္းစာရင္း ေကာက္ယူႏိုင္ေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာ႔သမိုင္းကိုၾကည့္ရင္ ေညာင္ရမ္းေခတ္မွာ သာလြန္မင္း သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ဖူးတယ္ ဆိုတာကလြဲလို႔၊ သူ႔အရင္ေကာ ေနာက္ေနာင္မင္းေတြလက္ထက္မွာပါ တိုင္းျပည္လူဦးေရကိစၥ စိတ္၀င္စားပံု မရွိခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေတာင္ သာလြန္မင္း ေကာက္ခဲ႔တဲ႔ လူဦးေရစာရင္း ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်ဆိုတဲ႔ မွတ္တမ္းအတိအက်ကို မေတြ႔ရပါဘူး။ အျခားတိုင္းရင္းသားေဒသေတြရဲ႕ လူဦးေရဆိုတာလည္း သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ ေကာက္္ယူခဲ႔တာ မၾကားဖူးသလုိ၊ ဗမာမင္းေတြလည္း စိတ္မ၀င္စားခဲ႔ပါဘူး။
ဒါေပမဲ႔ ၿဗိတိသွ်တို႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ကာလအတြင္း ၁၈၇၂ ခုႏွစ္မွ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆယ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္သန္းေခါင္စာရင္းပံုမွန္ ေကာက္ယူခ႔ဲပါတယ္။ၿဗိတိသွ်တို႔ကေတာ႔ ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ အဓိကအေရးႀကီဆံုးအလုပ္က သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူေရးဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ေကာက္ခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး လူဦးေရက ၁၈၉၁ ခုႏွစ္မွာ ၇.၇၇၂ သန္း၊ ၁၉၀၁ ခုႏွစ္မွာ ၁၀.၅ သန္း၊ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္မွာ ၁၂.၁၁ သန္း၊ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္မွာ ၁၃.၂၁ သန္း ရွိပါတယ္။
ေနာက္ အဂၤလိပ္က ေၾကးတိုင္နဲ႔ ေျမစာရင္း ဌာနတည္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံေျမပံုကို အတိအက် အခ်ိန္ယူေရးဆြဲတယ္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွာ စိုက္ပ်ဳိးေျမဧကေတြ ေဖာ္တယ္။ သူတို႔ လိုခ်င္တဲ႔ ထုတ္ကုန္အတြက္ ဗမာ႔လူဦးေရနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ႔ ခ်စ္တီးကုလားေတြ အိႏၵိယက မခ်လာတယ္။ ေနာက္ ဆန္စက္ေတြ တည္ၿပီး ကမၻာ႔ဆန္စပါး အထြက္ဆံုးႏိုင္ငံ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔တယ္။ ေျပာခ်င္တာက ကိုလိုနီအစိုးရျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္အစိုးရျဖစ္ျဖစ္ တို္င္းျပည္အတြက္ စီးပြားေရး လူမႈေရး မူ၀ါဒေတြ ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္ရတဲ႔အခါ လူဦးေရ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈက အေရးႀကီးဆံုးနဲ႔ အေျခခံအက်ဆံုး ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုပါ။
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခ်ိန္ကစၿပီး အခု ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အထိ ျမန္မာအစိုးရအဆက္ဆက္ လက္ထက္မွာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ သန္းေခါင္စာရင္း ႏွစ္ႀကီမ္ပဲ ေကာက္ယူခဲ႔ပါတယ္။ မဆလေခတ္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္တို႔ကပါ။
ဒီအရင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ႏိုင္ငံ႔ဘ႑ာေငြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေပမဲ႔၊ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင္႔ မေကာက္ယူႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ အေတာ္တန္ တည္ၿငိမ္လာျပန္ေတာ႔လည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ဆ႒သဂၤါယနာတင္ဖို႔နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ ျဖစ္ေရးေလာက္သာ အာရုံက်ေနေတာ႔က၊ ဒီအလုပ္ကို ေခါင္းထဲ ထည့္ပံုမရဘူး။ ဒီဘက္ န၀တ နအဖ ေခတ္က်ေတာ႔လည္း လူဦးေရစာရင္းကိစၥကို ေလွေလွာ္သဘင္နဲ႔ သစ္သီး၀လံျပပြဲေလာက္ အေရးပါတယ္လို႔ကို ထင္ပံုမရဘူး။
၁၉၈၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးစာရင္းေကာက္ယူမႈအရ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ လူဦးေရ ၃၅ သန္းေက်ာ္ (၃၅,၄၄၂,၉၇၂) ရွိတယ္လို႔ တရား၀င္္ ေဖာ္ျပပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူတာ မရွိေတာ႔တဲ႔အတြက္ ဒီကေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရဟာ သန္း ၅၀ လည္းျဖစ္ႏိုင္သလို၊ သန္း ၆၀၊ ၇၀၊ ၈၀ လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ခန္႔မွန္းၿပီး ႀကံဳသလို ေျပာေနၾကရတာပါပဲ။
ေနာက္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာနစာရင္းမွာ မ၀င္ဘဲ ေမြးလာၾက ေသသြားၾကသူေတြဟာ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ အထူးသျဖင္႔ ေတာင္တန္းေဒသ၊ လူမ်ဳိးစုေဒသေတြနဲ႔ ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ႔ ေဒသေတြမွာ ေသသာသြားေရာ ႏိုင္ငံသားမျဖစ္လိုက္ရသူေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တို္င္းျပည္အတြက္ အဖက္ဖက္က ဆံုးရံႈးမႈႀကီးပါပဲ။
ျမန္မာ႔သမိုင္းကိုၾကည့္ရင္ ေညာင္ရမ္းေခတ္မွာ သာလြန္မင္း သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ဖူးတယ္ ဆိုတာကလြဲလို႔၊ သူ႔အရင္ေကာ ေနာက္ေနာင္မင္းေတြလက္ထက္မွာပါ တိုင္းျပည္လူဦးေရကိစၥ စိတ္၀င္စားပံု မရွိခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေတာင္ သာလြန္မင္း ေကာက္ခဲ႔တဲ႔ လူဦးေရစာရင္း ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်ဆိုတဲ႔ မွတ္တမ္းအတိအက်ကို မေတြ႔ရပါဘူး။ အျခားတိုင္းရင္းသားေဒသေတြရဲ႕ လူဦးေရဆိုတာလည္း သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ ေကာက္္ယူခဲ႔တာ မၾကားဖူးသလုိ၊ ဗမာမင္းေတြလည္း စိတ္မ၀င္စားခဲ႔ပါဘူး။
ဒါေပမဲ႔ ၿဗိတိသွ်တို႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ကာလအတြင္း ၁၈၇၂ ခုႏွစ္မွ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆယ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္သန္းေခါင္စာရင္းပံုမွန္ ေကာက္ယူခ႔ဲပါတယ္။ၿဗိတိသွ်တို႔ကေတာ႔ ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ အဓိကအေရးႀကီဆံုးအလုပ္က သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူေရးဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ေကာက္ခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး လူဦးေရက ၁၈၉၁ ခုႏွစ္မွာ ၇.၇၇၂ သန္း၊ ၁၉၀၁ ခုႏွစ္မွာ ၁၀.၅ သန္း၊ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္မွာ ၁၂.၁၁ သန္း၊ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္မွာ ၁၃.၂၁ သန္း ရွိပါတယ္။
ေနာက္ အဂၤလိပ္က ေၾကးတိုင္နဲ႔ ေျမစာရင္း ဌာနတည္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံေျမပံုကို အတိအက် အခ်ိန္ယူေရးဆြဲတယ္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွာ စိုက္ပ်ဳိးေျမဧကေတြ ေဖာ္တယ္။ သူတို႔ လိုခ်င္တဲ႔ ထုတ္ကုန္အတြက္ ဗမာ႔လူဦးေရနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ႔ ခ်စ္တီးကုလားေတြ အိႏၵိယက မခ်လာတယ္။ ေနာက္ ဆန္စက္ေတြ တည္ၿပီး ကမၻာ႔ဆန္စပါး အထြက္ဆံုးႏိုင္ငံ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔တယ္။ ေျပာခ်င္တာက ကိုလိုနီအစိုးရျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္အစိုးရျဖစ္ျဖစ္ တို္င္းျပည္အတြက္ စီးပြားေရး လူမႈေရး မူ၀ါဒေတြ ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္ရတဲ႔အခါ လူဦးေရ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈက အေရးႀကီးဆံုးနဲ႔ အေျခခံအက်ဆံုး ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုပါ။
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခ်ိန္ကစၿပီး အခု ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အထိ ျမန္မာအစိုးရအဆက္ဆက္ လက္ထက္မွာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ သန္းေခါင္စာရင္း ႏွစ္ႀကီမ္ပဲ ေကာက္ယူခဲ႔ပါတယ္။ မဆလေခတ္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္တို႔ကပါ။
ဒီအရင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ႏိုင္ငံ႔ဘ႑ာေငြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေပမဲ႔၊ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင္႔ မေကာက္ယူႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ အေတာ္တန္ တည္ၿငိမ္လာျပန္ေတာ႔လည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ဆ႒သဂၤါယနာတင္ဖို႔နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ ျဖစ္ေရးေလာက္သာ အာရုံက်ေနေတာ႔က၊ ဒီအလုပ္ကို ေခါင္းထဲ ထည့္ပံုမရဘူး။ ဒီဘက္ န၀တ နအဖ ေခတ္က်ေတာ႔လည္း လူဦးေရစာရင္းကိစၥကို ေလွေလွာ္သဘင္နဲ႔ သစ္သီး၀လံျပပြဲေလာက္ အေရးပါတယ္လို႔ကို ထင္ပံုမရဘူး။
၁၉၈၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးစာရင္းေကာက္ယူမႈအရ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ လူဦးေရ ၃၅ သန္းေက်ာ္ (၃၅,၄၄၂,၉၇၂) ရွိတယ္လို႔ တရား၀င္္ ေဖာ္ျပပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူတာ မရွိေတာ႔တဲ႔အတြက္ ဒီကေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရဟာ သန္း ၅၀ လည္းျဖစ္ႏိုင္သလို၊ သန္း ၆၀၊ ၇၀၊ ၈၀ လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ခန္႔မွန္းၿပီး ႀကံဳသလို ေျပာေနၾကရတာပါပဲ။
ေနာက္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာနစာရင္းမွာ မ၀င္ဘဲ ေမြးလာၾက ေသသြားၾကသူေတြဟာ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ အထူးသျဖင္႔ ေတာင္တန္းေဒသ၊ လူမ်ဳိးစုေဒသေတြနဲ႔ ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ႔ ေဒသေတြမွာ ေသသာသြားေရာ ႏိုင္ငံသားမျဖစ္လိုက္ရသူေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တို္င္းျပည္အတြက္ အဖက္ဖက္က ဆံုးရံႈးမႈႀကီးပါပဲ။
လူအေရအတြက္သက္သက္ မဟုတ္
Census ဆိုတ႔ဲ စကားကုိ သန္းေခါင္းစာရင္းလို႔ ျမန္မာမႈ ဘယ္သူ စခဲ႔လဲေတာ႔မသိပါ။ လူဦးေရစာရင္း ေကာက္ယူရတဲ႔အခါ ညသန္းေခါင္ လူေျခတိတ္ အားလံုးအိပ္ေမာက်ခ်ိန္မွာ အလစ္အငိုက္ စာရင္း၀င္ေကာက္ရတာေၾကာင္႔ ဒီစကား ျဖစ္လာပံုရပါတယ္။ အရင္က ဧည့္စာရင္းစစ္သလိုမ်ဳိး လုပ္ခဲ႔တာျဖစ္ပါမယ္။ အဲဒီလုပ္ရပ္ကို သာလြန္မင္း ထြင္ခဲ႔သလား၊ အဂၤလိပ္ေတြပဲ လုပ္ခဲ႔သလား မဆိုတတ္ဘူး။
ဒါေပမဲ႔ ဒီကေန႔ေခတ္ Census ေကာက္ယူတဲ႔အခါ လူဦးေရစာရင္းတင္ မကေတာ႔ဘဲ၊ ႏိုင္ငံ႔နယ္နမိတ္အတြင္းရွိ ေဒသအသီးသီးက လူမ်ဳိးေပါင္းစံုရဲ႕ demography ကိုပါ စာရင္းယူရတာ ျဖစ္ေတာ႔ ညသန္းေခါင္မွာတင္ လုပ္လုိ႔ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။
demography ဆိုရာမွာ ေဒသအသီးသီးက လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အသက္အရြယ္၊ ပ်မ္းမွ်သက္တမ္း၊ ႏွစ္စဥ္ေမြးဖြားမႈႏွႈန္း၊ အရြယ္မတို္င္မီ ေသဆံုးမႈႏႈန္း (infant mortality rates) ေသဆံုးမႈႏႈန္း (death rates)၊ လူဦးေရ အတက္အက်၊ လူငယ္ဦးေရ၊ သက္ႀကီးရြယ္အို ဦးေရ၊ မွီခို္သူဦးေရ၊ မသန္စြမ္းသူဦးေရ၊ စာတတ္ေျမာက္သူဦးေရ၊ ဘြဲ႔ရဦးေရ၊ အလုပ္လက္မဲ႔၊ လက္လုပ္လက္စား၊ လယ္ယာလုပ္ကိုင္သူ၊ လယ္ပိုင္သူ၊ အိိမ္ပိုင္ၿခံပိုင္ရွိသူ၊ တစ္ဦးခ်င္း၀င္ေငြ၊ ၀င္ေငြအခ်ဳိးအစား ကြာဟမႈ၊ ေဒသအလိုက္ ေနထိုင္သူဦးေရ အခ်ဳိးအစား၊ လူမ်ဳိးစုမ်ား၊ အလုပ္အကိုင္အမ်ဳိးအစား၊ လယ္ယာစြန္႔ခြာၿပီး ၿမိဳ႕ျပေရႊ႕ေျပာင္းသူ ဦးေရ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားထြက္ခြာသူဦးေရ စတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြ ပါ၀င္ေအာင္ ေကာက္ယူရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ လူဦးေရနဲ႔ demography စာရင္းေတြေပၚ အေျခခံၿပီးမွ မူ၀ါဒေရးဆြဲသူေတြက ကိုယ္႔တို္င္းျပည္ေဒသ၊ လူမ်ဳိးအေျခအေနေတြနဲ႔ ကိုက္မယ္႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိမယ္႔ စီမံကိန္းေတြ ခ်မွတ္ရပါတယ္။ census မွာ ေဖာ္ျပတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြကို အၿမဲကိုင္ စဥ္းစားၿပီးမွ သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္းေတြ၊ ကုန္သြယ္ေရး၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ စက္မႈလုပ္ငန္း၊ ေစ်းကြက္၊ ဘဏ္လုပ္ငန္း၊ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ စာတာေတြကို အေသးစိတ္ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေရြးခ်ယ္ၿပီး မူ၀ါဒေတြခ်မွတ္ ေဆာင္ရြက္ရပါတယ္။
အဲဒီကမွ တိုင္းျပည္အမ်ဳိးသား၀င္ေငြ၊ စုစုေပါင္း ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္ တို႔ဆိုတဲ႔ အမ်ဳိးသားႀကီးပြားမႈ ပံုမွန္ျဖစ္ေနေအာင္ တာ၀န္ယူသူေတြက စီမံရပါတယ္။ ေနာက္ census ကေပးတဲ႔ အခ်က္လက္ေဒတာေတြေပၚကေနမွ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး စီမံကိန္းေတြ၊ က်န္းမားေရးစတဲ႔ social welfare လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ လူထု လံုၿခံမႈရွိေရးအတြက္ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ၾကရပါတယ္။
ဥပမာ၊ အဂၤလန္ဆိုရင္ ၁၈၀၁ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အထိ သန္းေခါင္စာရင္းကို ဆယ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ပုံမွန္ေကာက္လာခဲ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အဂၤလန္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွစ္စဥ္ ေမြးႏႈန္း ေသႏႈန္း၊ လူငယ္ဦးေရ၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိ၊ အခြန္ေဆာင္သူဦးေရ၊ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ ေငြေၾကး စတာကေန၊ ႏိုင္ငံမွာေန႔စဥ္ထြက္တဲ႔ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ေလယာဥ္၊ လက္နက္၊ ဇြန္ခရင္း၊ ဆပ္ျပာ၊ အပ္ေခ်ာင္း အထိ တစ္ခုခ်င္းစီကို အတိအက် စာရင္းတင္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီကမွ ဘတ္ဂ်က္ခြဲေ၀မႈေတြ၊ ရင္းႏွီးျမွႈပ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ လိုအပ္တဲ႔ စီမံကိန္းေတြကို စဥ္းစားႏိုင္ၾကတယ္။
ေျပာရရင္ ျမန္မာအစိုးရအဆက္ဆက္ လုပ္ခဲ႔သမွ် စီမံကိန္းေတြ မေအာင္ျမင္ခဲ႔တာက လူထုနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အေျခခံစာရင္းအင္းေတြကို ေကာက္ယူမႈမရွိတာ၊ မေကာက္ယူဘဲ လုပ္ခဲ႔တာေတြေၾကာင္႔ပါပဲ။ ဆည္ေတြေဆာက္တာ ေဒသခံလူထု တကယ္လိုအပ္ေနတာလား၊ ကန္ထရိုက္တာ လိုအပ္တာလား ဆာေဗးမရွိဘူး။ ဦးတည္ရာမဲ႔ စီမံကိန္းေတြကိုဆိုတာ ေျပာလို႔မကုန္ႏိုင္ဘူး။ စာရင္းအင္းေဒတာမရွိ၊ ဆာေဗးမရွိေလေတာ႔ ေမ်ာက္လက္ထဲ ဥယာဥ္ၿခံေရာက္သလိုပဲ၊ စီမံကိန္းလုပ္ဟန္ေဆာင္သူနဲ႔ လုပ္စားသူေတြၾကားမွာ၊ တို္င္းျပည္ အေျခအေန ဆိုးခဲ႔ရၿပီး၊ လူထုက ကုိယ္႔တာ၀န္ကိုယ္ယူ ကိုယ္႔ျပႆနာကိုယ္ရွင္းပါပဲ။
တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ သန္းေခါင္စာရင္း
ၿပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ေတြမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏွစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ႔ ကမၻာ႔လူဦးေရအထူထပ္ဆံုး တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယမွာ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခဲ႔တယ္။ သူတို႔ စာရင္းေကာက္တဲ႔ လုပ္ပုံကိုင္ပံုေတြက စိတ္၀င္စားစရာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
တရုတ္မွာ မိသားစု အိမ္ေျခေပါင္း သန္း ၄၀၀ ရွိပါတယ္။ စာရင္းလိုက္ေကာက္တဲ႔ လူကခ်ည္း ၆ သန္း ရွိၿပီး တစ္အိမ္၀င္ တစ္အိမ္ထြက္ ေကာက္ယူၾကတယ္။ ဒါဟာ ကမၻာ႔လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံႀကီးမွာ ၆ ႀကိမ္ေျမာက္ လူဦးေရစာရင္းေကာက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ အကူအညီမွ မယူဘဲ အစိုးရ ဘတ္ဂ်က္ ေဒၚလာ ၁၀၄ သန္း အကုန္ခံ လုပ္ခဲ႔တယ္။ ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔ စာရင္းထုတ္ျပန္မႈအရ တရုတ္မွာ လူဦးေရ ၁.၃၄ ဘီလီယံ (သန္း တစ္ေထာင္႔သံုးရာေက်ာ္) ရွိပါတယ္။
တရုတ္ ဒုသမၼတ ရွီက်င္ပင္း က “လူဦးေရစာရင္းေကာက္္ခံမႈဟာ တရုတ္ျပည္ စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရးအတြက္ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ လူဦးေရ demography ရဲ႕ ရွင္းလင္းတဲ႔ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္ရမွ စီမံကိန္းေကာင္းေတြ ဆက္ေရးဆြဲႏိုင္မယ္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အိမ္ယာ၊ ပင္စင္ စတဲ႔ ျပည္သူ႔လုပ္ငန္းေတြ ဒီထက္ အသက္၀င္လာေအာင္ ေဆာင္္ရြက္ေပးႏိုင္မယ္” လို႔ စီအင္အင္ သတင္းဌာနကို ေျပာခဲ႔ပါတယ္။
လူဦးေရစာရင္းသစ္ကေန တရုတ္အစိုးရအတြက္ စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိလာတယ္။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ ၃၀ က တစ္အိမ္ေထာင္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏႈန္း ခ်မွတ္ခဲ႔တာေၾကာင္႔ ၂၀၅၀ ခုႏွစ္က်ရင္ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ ပိုမ်ားေနမယ္။ ႏွစ္စဥ္ လူ ၁၀ သန္းေက်ာ္က ေက်းလက္ေတြကို စြန္႔ခြာၿပီး ၿမိဳ႕ျပေတြကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနတယ္။ တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာလာေပမဲ႔ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ၊ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ ေက်းလက္၊ ကမ္းရိုးတမ္းနဲ႔ အတြင္းပိုင္း ကြာဟမႈေတြ ရွိေနတယ္။ ေနာက္သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္္တာကို အခြန္ေကာက္ဖို႔လို႔ ယူဆၿပီး ထြက္ေျပးေရွာင္ေနၾကတဲ႔ အခက္အခဲေတြလည္း ႀကံဳရတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃၁ ရက္ စာရင္းအရ အိႏၵိယလူဦးေရကလည္း ၁.၂၁ ဘီလီယံ (သန္း တစ္ေထာင္႔ႏွစ္ရာေက်ာ္) ရွိေနတယ္။ အိႏၵိယက လူဦးေရ ထိ္န္းခ်ဳပ္မႈမရွိတဲ႔အတြက္ ၂၀၃၀ ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ကမၻာ႔လူဦးေရအမ်ားဆုံး ျဖစ္လာမယ္။ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္သူ ၂.၇ သန္းက အိႏၵိယ ၿမိဳ႕ေပါင္း ၇ ေထာင္နဲ႔ ေက်းရြာ ၆ သိန္းေက်ာ္ကို ကြင္းဆင္း ေကာက္ယူခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အိႏၵိယရဲ႕ ျပႆနာကေတာ႔ ေယာက္်ားေလးဦးေရက မိန္းကေလးထက္ မ်ားတာ (မိန္းကေလးေမြးရင္ သတ္ပစ္တာ)၊ စာမတတ္သူ အေရအတြက္ မ်ားေနေသးတာ၊ အိမ္ေျခမဲ႔ေတြ မ်ားျပားေနတာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကမၻာ႔လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ သန္းေခါင္စာရင္းအသစ္ေတြက စီးပြားေရးမွစၿပီး လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာစကားေတြအထိ ေရွ႕အနာဂတ္ စီမံကိန္းသစ္အတြက္ အေထာက္အကူ အမ်ားႀကီးရမွာ ေသခ်ာတယ္။
ေ၀ဖန္သူေတြလည္း စာရင္းအင္းလို
အခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၂၀၁၄ ဧၿပီလမွာ စၿပီး ၃၁ ႏွစ္အတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံႏႈန္းမွီ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ လူဦးေရဆိုင္ရာ ေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖြဲ႔ (UNFPA)နဲ႔ ကုလသမဂၢ စာရင္းအင္းေကာ္မရွင္ (UNSC) တို႔က အကူအညီေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ သန္းေခါင္စာရင္းသစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုးအတြက္ အေရးႀကီးသလို၊ ေနာက္ေနာင္ အစုိးရေတြရဲ႕ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ အေရးပါေနလိမ္႔မယ္။ အတို္က္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအဖို႔လည္း census က ေဖာ္ျပတဲ႔ စာရင္းအင္း အခ်က္အလက္သစ္ေတြကေန အစိုးရ စီမံကိန္းေတြရဲ႕ အားသာခ်က္ အားနည္းညံ့ဖ်င္းခ်က္ေတြကုိ ပိုၿပီးစနစ္တက် ေ၀ဖန္ေထာက္ျပလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၀င္႔ထန္း
Census ဆိုတ႔ဲ စကားကုိ သန္းေခါင္းစာရင္းလို႔ ျမန္မာမႈ ဘယ္သူ စခဲ႔လဲေတာ႔မသိပါ။ လူဦးေရစာရင္း ေကာက္ယူရတဲ႔အခါ ညသန္းေခါင္ လူေျခတိတ္ အားလံုးအိပ္ေမာက်ခ်ိန္မွာ အလစ္အငိုက္ စာရင္း၀င္ေကာက္ရတာေၾကာင္႔ ဒီစကား ျဖစ္လာပံုရပါတယ္။ အရင္က ဧည့္စာရင္းစစ္သလိုမ်ဳိး လုပ္ခဲ႔တာျဖစ္ပါမယ္။ အဲဒီလုပ္ရပ္ကို သာလြန္မင္း ထြင္ခဲ႔သလား၊ အဂၤလိပ္ေတြပဲ လုပ္ခဲ႔သလား မဆိုတတ္ဘူး။
ဒါေပမဲ႔ ဒီကေန႔ေခတ္ Census ေကာက္ယူတဲ႔အခါ လူဦးေရစာရင္းတင္ မကေတာ႔ဘဲ၊ ႏိုင္ငံ႔နယ္နမိတ္အတြင္းရွိ ေဒသအသီးသီးက လူမ်ဳိးေပါင္းစံုရဲ႕ demography ကိုပါ စာရင္းယူရတာ ျဖစ္ေတာ႔ ညသန္းေခါင္မွာတင္ လုပ္လုိ႔ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။
demography ဆိုရာမွာ ေဒသအသီးသီးက လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အသက္အရြယ္၊ ပ်မ္းမွ်သက္တမ္း၊ ႏွစ္စဥ္ေမြးဖြားမႈႏွႈန္း၊ အရြယ္မတို္င္မီ ေသဆံုးမႈႏႈန္း (infant mortality rates) ေသဆံုးမႈႏႈန္း (death rates)၊ လူဦးေရ အတက္အက်၊ လူငယ္ဦးေရ၊ သက္ႀကီးရြယ္အို ဦးေရ၊ မွီခို္သူဦးေရ၊ မသန္စြမ္းသူဦးေရ၊ စာတတ္ေျမာက္သူဦးေရ၊ ဘြဲ႔ရဦးေရ၊ အလုပ္လက္မဲ႔၊ လက္လုပ္လက္စား၊ လယ္ယာလုပ္ကိုင္သူ၊ လယ္ပိုင္သူ၊ အိိမ္ပိုင္ၿခံပိုင္ရွိသူ၊ တစ္ဦးခ်င္း၀င္ေငြ၊ ၀င္ေငြအခ်ဳိးအစား ကြာဟမႈ၊ ေဒသအလိုက္ ေနထိုင္သူဦးေရ အခ်ဳိးအစား၊ လူမ်ဳိးစုမ်ား၊ အလုပ္အကိုင္အမ်ဳိးအစား၊ လယ္ယာစြန္႔ခြာၿပီး ၿမိဳ႕ျပေရႊ႕ေျပာင္းသူ ဦးေရ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားထြက္ခြာသူဦးေရ စတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြ ပါ၀င္ေအာင္ ေကာက္ယူရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ လူဦးေရနဲ႔ demography စာရင္းေတြေပၚ အေျခခံၿပီးမွ မူ၀ါဒေရးဆြဲသူေတြက ကိုယ္႔တို္င္းျပည္ေဒသ၊ လူမ်ဳိးအေျခအေနေတြနဲ႔ ကိုက္မယ္႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိမယ္႔ စီမံကိန္းေတြ ခ်မွတ္ရပါတယ္။ census မွာ ေဖာ္ျပတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြကို အၿမဲကိုင္ စဥ္းစားၿပီးမွ သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္းေတြ၊ ကုန္သြယ္ေရး၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ စက္မႈလုပ္ငန္း၊ ေစ်းကြက္၊ ဘဏ္လုပ္ငန္း၊ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ စာတာေတြကို အေသးစိတ္ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေရြးခ်ယ္ၿပီး မူ၀ါဒေတြခ်မွတ္ ေဆာင္ရြက္ရပါတယ္။
အဲဒီကမွ တိုင္းျပည္အမ်ဳိးသား၀င္ေငြ၊ စုစုေပါင္း ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္ တို႔ဆိုတဲ႔ အမ်ဳိးသားႀကီးပြားမႈ ပံုမွန္ျဖစ္ေနေအာင္ တာ၀န္ယူသူေတြက စီမံရပါတယ္။ ေနာက္ census ကေပးတဲ႔ အခ်က္လက္ေဒတာေတြေပၚကေနမွ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး စီမံကိန္းေတြ၊ က်န္းမားေရးစတဲ႔ social welfare လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ လူထု လံုၿခံမႈရွိေရးအတြက္ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ၾကရပါတယ္။
ဥပမာ၊ အဂၤလန္ဆိုရင္ ၁၈၀၁ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အထိ သန္းေခါင္စာရင္းကို ဆယ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ပုံမွန္ေကာက္လာခဲ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အဂၤလန္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွစ္စဥ္ ေမြးႏႈန္း ေသႏႈန္း၊ လူငယ္ဦးေရ၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိ၊ အခြန္ေဆာင္သူဦးေရ၊ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ ေငြေၾကး စတာကေန၊ ႏိုင္ငံမွာေန႔စဥ္ထြက္တဲ႔ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ေလယာဥ္၊ လက္နက္၊ ဇြန္ခရင္း၊ ဆပ္ျပာ၊ အပ္ေခ်ာင္း အထိ တစ္ခုခ်င္းစီကို အတိအက် စာရင္းတင္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီကမွ ဘတ္ဂ်က္ခြဲေ၀မႈေတြ၊ ရင္းႏွီးျမွႈပ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ လိုအပ္တဲ႔ စီမံကိန္းေတြကို စဥ္းစားႏိုင္ၾကတယ္။
ေျပာရရင္ ျမန္မာအစိုးရအဆက္ဆက္ လုပ္ခဲ႔သမွ် စီမံကိန္းေတြ မေအာင္ျမင္ခဲ႔တာက လူထုနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အေျခခံစာရင္းအင္းေတြကို ေကာက္ယူမႈမရွိတာ၊ မေကာက္ယူဘဲ လုပ္ခဲ႔တာေတြေၾကာင္႔ပါပဲ။ ဆည္ေတြေဆာက္တာ ေဒသခံလူထု တကယ္လိုအပ္ေနတာလား၊ ကန္ထရိုက္တာ လိုအပ္တာလား ဆာေဗးမရွိဘူး။ ဦးတည္ရာမဲ႔ စီမံကိန္းေတြကိုဆိုတာ ေျပာလို႔မကုန္ႏိုင္ဘူး။ စာရင္းအင္းေဒတာမရွိ၊ ဆာေဗးမရွိေလေတာ႔ ေမ်ာက္လက္ထဲ ဥယာဥ္ၿခံေရာက္သလိုပဲ၊ စီမံကိန္းလုပ္ဟန္ေဆာင္သူနဲ႔ လုပ္စားသူေတြၾကားမွာ၊ တို္င္းျပည္ အေျခအေန ဆိုးခဲ႔ရၿပီး၊ လူထုက ကုိယ္႔တာ၀န္ကိုယ္ယူ ကိုယ္႔ျပႆနာကိုယ္ရွင္းပါပဲ။
တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ သန္းေခါင္စာရင္း
ၿပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ေတြမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏွစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ႔ ကမၻာ႔လူဦးေရအထူထပ္ဆံုး တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယမွာ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခဲ႔တယ္။ သူတို႔ စာရင္းေကာက္တဲ႔ လုပ္ပုံကိုင္ပံုေတြက စိတ္၀င္စားစရာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
တရုတ္မွာ မိသားစု အိမ္ေျခေပါင္း သန္း ၄၀၀ ရွိပါတယ္။ စာရင္းလိုက္ေကာက္တဲ႔ လူကခ်ည္း ၆ သန္း ရွိၿပီး တစ္အိမ္၀င္ တစ္အိမ္ထြက္ ေကာက္ယူၾကတယ္။ ဒါဟာ ကမၻာ႔လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံႀကီးမွာ ၆ ႀကိမ္ေျမာက္ လူဦးေရစာရင္းေကာက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ အကူအညီမွ မယူဘဲ အစိုးရ ဘတ္ဂ်က္ ေဒၚလာ ၁၀၄ သန္း အကုန္ခံ လုပ္ခဲ႔တယ္။ ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔ စာရင္းထုတ္ျပန္မႈအရ တရုတ္မွာ လူဦးေရ ၁.၃၄ ဘီလီယံ (သန္း တစ္ေထာင္႔သံုးရာေက်ာ္) ရွိပါတယ္။
တရုတ္ ဒုသမၼတ ရွီက်င္ပင္း က “လူဦးေရစာရင္းေကာက္္ခံမႈဟာ တရုတ္ျပည္ စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရးအတြက္ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ လူဦးေရ demography ရဲ႕ ရွင္းလင္းတဲ႔ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္ရမွ စီမံကိန္းေကာင္းေတြ ဆက္ေရးဆြဲႏိုင္မယ္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အိမ္ယာ၊ ပင္စင္ စတဲ႔ ျပည္သူ႔လုပ္ငန္းေတြ ဒီထက္ အသက္၀င္လာေအာင္ ေဆာင္္ရြက္ေပးႏိုင္မယ္” လို႔ စီအင္အင္ သတင္းဌာနကို ေျပာခဲ႔ပါတယ္။
လူဦးေရစာရင္းသစ္ကေန တရုတ္အစိုးရအတြက္ စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိလာတယ္။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ ၃၀ က တစ္အိမ္ေထာင္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏႈန္း ခ်မွတ္ခဲ႔တာေၾကာင္႔ ၂၀၅၀ ခုႏွစ္က်ရင္ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ ပိုမ်ားေနမယ္။ ႏွစ္စဥ္ လူ ၁၀ သန္းေက်ာ္က ေက်းလက္ေတြကို စြန္႔ခြာၿပီး ၿမိဳ႕ျပေတြကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနတယ္။ တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာလာေပမဲ႔ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ၊ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ ေက်းလက္၊ ကမ္းရိုးတမ္းနဲ႔ အတြင္းပိုင္း ကြာဟမႈေတြ ရွိေနတယ္။ ေနာက္သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္္တာကို အခြန္ေကာက္ဖို႔လို႔ ယူဆၿပီး ထြက္ေျပးေရွာင္ေနၾကတဲ႔ အခက္အခဲေတြလည္း ႀကံဳရတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃၁ ရက္ စာရင္းအရ အိႏၵိယလူဦးေရကလည္း ၁.၂၁ ဘီလီယံ (သန္း တစ္ေထာင္႔ႏွစ္ရာေက်ာ္) ရွိေနတယ္။ အိႏၵိယက လူဦးေရ ထိ္န္းခ်ဳပ္မႈမရွိတဲ႔အတြက္ ၂၀၃၀ ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ကမၻာ႔လူဦးေရအမ်ားဆုံး ျဖစ္လာမယ္။ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္သူ ၂.၇ သန္းက အိႏၵိယ ၿမိဳ႕ေပါင္း ၇ ေထာင္နဲ႔ ေက်းရြာ ၆ သိန္းေက်ာ္ကို ကြင္းဆင္း ေကာက္ယူခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အိႏၵိယရဲ႕ ျပႆနာကေတာ႔ ေယာက္်ားေလးဦးေရက မိန္းကေလးထက္ မ်ားတာ (မိန္းကေလးေမြးရင္ သတ္ပစ္တာ)၊ စာမတတ္သူ အေရအတြက္ မ်ားေနေသးတာ၊ အိမ္ေျခမဲ႔ေတြ မ်ားျပားေနတာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကမၻာ႔လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ သန္းေခါင္စာရင္းအသစ္ေတြက စီးပြားေရးမွစၿပီး လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာစကားေတြအထိ ေရွ႕အနာဂတ္ စီမံကိန္းသစ္အတြက္ အေထာက္အကူ အမ်ားႀကီးရမွာ ေသခ်ာတယ္။
ေ၀ဖန္သူေတြလည္း စာရင္းအင္းလို
အခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၂၀၁၄ ဧၿပီလမွာ စၿပီး ၃၁ ႏွစ္အတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံႏႈန္းမွီ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ လူဦးေရဆိုင္ရာ ေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖြဲ႔ (UNFPA)နဲ႔ ကုလသမဂၢ စာရင္းအင္းေကာ္မရွင္ (UNSC) တို႔က အကူအညီေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ သန္းေခါင္စာရင္းသစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုးအတြက္ အေရးႀကီးသလို၊ ေနာက္ေနာင္ အစုိးရေတြရဲ႕ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ အေရးပါေနလိမ္႔မယ္။ အတို္က္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအဖို႔လည္း census က ေဖာ္ျပတဲ႔ စာရင္းအင္း အခ်က္အလက္သစ္ေတြကေန အစိုးရ စီမံကိန္းေတြရဲ႕ အားသာခ်က္ အားနည္းညံ့ဖ်င္းခ်က္ေတြကုိ ပိုၿပီးစနစ္တက် ေ၀ဖန္ေထာက္ျပလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၀င္႔ထန္း
