ကိုမိုးသီးဇြန္ နဲ႔ ဝန္ၾကီး ဦးေအာင္မင္း ေတြ႔ဆံု

__________________________________________________________________

_______________________________________________________________
ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခ်င္ရင္ ျပန္လာႏုိင္တယ္ ေျပာဆိုခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုမိုးသီးဇြန္ ႏွင့္ ေမးျမန္းခ်က္



ကိုမိုးသီးဇြန္ 88

ကိုမိုးသီးဇြန္ ခင္ဗ်ား ဇန္န၀ါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔က ဒုတိယ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးကိုကိုက ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေဒါက္တာစိန္၀င္း ကို ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခ်င္ရင္ လာႏိုင္တယ္လို႔ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြမွာ ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာေျပာ ခ်င္ပါသလဲ။

ဟုတ္ကဲ့။ က်ေနာ္ကို ျပန္လာႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဖိတ္ေခၚသြားတဲ့ ဦးကိုကို ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ျပည္ပ ေရာက္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္မ်ား၊ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ ျပန္ လည္ထြန္းကားေရး၊ လူအခြင့္အေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး တို႔အ တြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးပန္းေဆာင္ရြက္ေနသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အားလံုး ကိုယ္ႏိုင္ငံကိုကိုယ္ျပန္ၿပီး တိုင္းက်ဳိးျပဳ ျပည္က်ဳိးျပဳ ေဆာင္ရြက္လိုသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုး လူ႔ဂုဏ္သိကာရိွရိွ ျပန္လာႏိုင္ဖို႔ အတြက္ လက္ရိွအစိုးရက တ ရား၀င္ဖိတ္ေခၚမႈေတြ စီမံေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ျပဳလုပ္ေပးဖို႔ က်ေနာ္ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားမ၀င္ေနထိုင္ေနသူေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ တသိန္းေက်ာ္ရိွေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ၊မေလးရွားမွာ ဒုကၡသည္ေလ်ာက္ထားသူ ၅ သိန္းရိွတယ္။ တသိန္းေက်ာ္က ကုလသမဂ မဟာမင္းႀကီး႐ံုးက တရား၀င္ အသိမွတ္ျပဳၿပီး သားေတြလို႔သိရတယ္။ ဂ်ပန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေထာင္နဲ႔ခ်ီရိွေနတယ္။ ဒီလူေတြဟာ သူတို႔ ေမြးရာႏိုင္ငံကို ဘယ္ေတာ့ ျပန္ႏိုင္မလဲ။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္မွ တိုင္းျပည္ဟာ တိုးတက္မယ္၊ ႀကီးပြားမယ္ ဆိုတာကို ေျပာခဲ့သူေတြ၊ လုပ္ခဲ့သူေတြ ယံုၾကည္ခဲ့သူေတြပါ။ ဒီလိုေျပာခဲ့သူေတြကို အစိုးရက ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ သူတို႔ ရဲ႕ႀကိဳးပန္းမႈ၊ စြန္႔လြတ္မႈေတြကို အသိမွတ္ျပဳရမွာပါ။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးကို သူတို႔တတ္အားသေရြ႕ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူေတြပါ။ သူတို႔နဲ႔ ေစ့စပ္ဖို႔ ျပန္လာႏိုင္ဖို႔ သူတို႔ဘ၀ေတြ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ႏိုင္ဖို႔ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္လို႔အစိုးရက ဖိတ္ေခၚမႈ ကမ္းလွမ္းမႈေတြလုပ္လာရင္ ကိုမိုးသီးက ျပန္မွာလား။

ျမန္မာျပည္က တကယ္ပဲေျပာင္းလဲၿပီလား၊ ေျပာင္းလဲမႈလမ္းစေပၚေရာက္ၿပီလား။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈဖက္ကို ဦးတည္ ေနၿပီလားဆိုတာ က်ေနာ္ သိခ်င္ပါတယ္။ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးကို တေန႔တည္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ သိပါတယ္။ က်ေနာ္မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ခ်င္တယ္။

ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္မွာ လုိအပ္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ လြတ္လပ္မႈရိွေရး၊ လူတိုင္း ပါ၀င္ႏိုင္ခြင့္ရိွေရး၊ တရားဥပေဒဆိုးမိုးေရး၊ အခြင့္အလမ္းတန္းတူညီမွ်ရိွေရး၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ေမြးရာပါ အခြင့္အ ေရးေတြရိွေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္မႈ တည္တန္႔ေရးေတြဟာ အေျခခံ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ လုိအပ္ ေနတဲ့ အုပ္သဲေက်ာက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ အုပ္သဲေက်ာက္ေတြကို က်ေနာ္ သယ္ေဆာင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ သယ္ ေဆာင္ခြင့္ရိွရင္ ျပန္ခ်င္တယ္။

အခု ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္နဲ႔ေရာ၊ အက္ဖ္ဒီပီနဲ႔ေရာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ ကမ္းလွမ္းတာေတြ ဖိတ္ေခၚ တာေတြရိွတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။

ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးတာဟာ လက္နက္ခ်တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပဋိပကၡကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တာမဟုတ္ဘဲ ေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ ေျဖ ရွင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ့ အင္အားစုေတြဟာ ကိုယ့္မူေတြအေပၚမွာ အေကာင္းဆံုးရလဒ္ကို ရွာၾကတာပါပဲ။

က်ေနာ္ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္မွာ တာ၀န္ယူစဥ္ကလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ တာ၀န္ေပးလို႔ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရ န၀တ၊ နအဖ အ ဆက္ဆက္နဲ႔ မၾကာခဏ ေစ့စပ္တာ၊ စကားေျပာတာေတြ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔အဖြဲ ့ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ဖို႔ ခ်င္းမိုင္မွာ သံုးေလးႀကိမ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရပါတယ္။ ၁၉၉၁ ေလာက္မွာ

ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေကအင္ယူ ဒုဥကၠ႒၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္၊ ေကအန္ပီပီက ဥကၠ႒ ထဲဖူးဖဲလ္၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီက ဥကၠ႒ ႏိုင္ေရႊက်င္ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုင္ရာ မူတခ်ဳိ႕ကို သေဘာတူထားခဲ့ၾကပါတယ္။

အႏွစ္သာရကေတာ့ ကိုယ့္ပါတီအဖြဲ႔စည္းေတြရဲ႕ ရပ္တည္ခြင့္၊ နယ္ေျမအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြအေပၚမွာ အာဏာပိုင္နဲ႔ ေဒသဖြံ႔ ၿဖိဳးေရးနဲ႔ လူထုအက်ဳိးကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုလက္ေတြ က်င့္သံုးႏိုင္ရင္ ယံုၾကည္မႈရၿပီး အနာဂတ္ မွာ တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈရရိွေစမွာ ျဖစ္တယ္။

ဦးသိန္းစိန္ အစိုးအရအေနနဲ႔ ဘယ္လို ဖိတ္ေခၚမႈေတြ၊ ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ဆိုလိုတာလဲ။ ရွင္းျပႏိုင္မလား

ႏိုင္ငံသားေတြအားလံုးဟာ ကန္႔သတ္မႈမရိွဘဲ အခ်ိန္မေရြး ျပန္လာခြင့္၊ သူတို႔အလုပ္ကိုင္ေတြ ႏိုင္ငံျခားမွာ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္လည္း အခ်ိန္မေရြးျပန္လည္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ၀န္မႈႀကီးၾကပ္ေရးက အက်င့္ပ်က္ျခစား၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ မသမာမႈေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပး ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရကို နာမည္ပ်က္ေစတဲ့ အထဲမွာလဲ လူ၀န္မႈႀကီးၾကပ္ေရး၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ မသမာမႈကလဲ အႀကီးမား ဆံုးအခ်က္ႀကီးတခု ျဖစ္ေနတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အခြန္ေငြေတြ ဆံုး႐ံႈးၿပီး တိုင္းျပည္ကို နစ္နာေနပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ေသာ က်ေနာ္တို႔ မိတ္ေဆြေတြ ျမန္မာသံ႐ံုးေတြမွာ ဗီဇာသြားေလ်ာက္တာေတြ ရိွတယ္။

ဒါက သူတို႔မဖိတ္ေခၚခင္ ကာလကတည္းကပါ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ႏိုင္ငံသားမျဖစ္ဘဲ၊ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြက ထုတ္ေပး ထားတဲ့ ခရီးသြားလက္မွတ္ေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့သူေတြ ရိွတယ္။သူတို႔ဟာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးအမ်ဳိးေၾကာင့္ ေရာက္ရာ ႏိုင္ငံေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးခိုလံႈခဲ့ရသူေတြ၊ ႏိုင္ငံသားျဖစ္လာသူေတြ ရိွတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလဲ နယ္စပ္ေတြမွာ တရားမ၀င္ ေနထိုင္ ေနရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အစိုးရက အေပၚပိုင္းမွာ ေျပာင္းလဲလိုတဲ့ ဆႏၵေတြရိွေပမဲ့ ေအာက္ေျခအထိ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ ေရာက္ေသးပံုမရဘူး။ ဒီ ေတာ့ သံ႐ံုးေတြက အခြန္ေဆာင္ခိုင္းတာေတြ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ဥပမာ ဂ်ပန္မွာရိွတဲ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ တေယာက္က ယာ ယီခရီးသြားလက္မွတ္ ကိုင္ထားရသူ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ကိုအခြန္ ေငြေဒၚလာ ႏွစ္ေသာင္းခြဲေက်ာ္ ေဆာင္ခိုင္းပါတယ္။ သိတဲ့ အတိုင္းပဲ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ေနတဲ့ သူေတြဟာ ဒီေလာက္ မခ်မ္းသာၾကပါဘူး။ အစိုးရက အခြန္ ေငြ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ေဆာင္ရမယ္လို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ေပးေပမဲ့ ေအာက္ေျခက ဗီဇာသြားေလ်ာက္ကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ၾကန္႔ၾကာေအာင္ လုပ္ေနၾက တံုး ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္မိတ္ေဆြတေယာက္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားပါ ဗီဇာသြားေလ်ာက္ေတာ့ ေဒၚလာ ၃၀၀ ထပ္ ေတာင္းတာ ခံရတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ကို တင္ထားဆိုၿပီး အခ်ိန္ဆြဲထားတယ္။

ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြက ခြင့္ရခိုက္ေလးလုၿပီး ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ၾကဖို႔ ႀကိဳးစားရသူေတြပါ။ အခ်ိန္ဆြဲေနတဲ့ အခါမွာ အခက္ၾကံဳၿပီး ဘန္ေကာက္တင္ပဲ လွည့္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ တိုင္းျပည္က သူဆီကေငြကို မရလိုက္ဘူးေပါ့။ သူျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ သူသံုးမယ္စဲြမယ္။ ဒါဆို စီးပြားေရးကိုတဖက္တလမ္းက တိုးတက္ေစႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။

သူက ထိုင္းမွာပဲ သံုးစြဲသြားေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ၀င္ေငြပဲ တိုးတက္သြားတာေပါ့။

၀န္ထမ္းတို္င္း ဆိုးေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစုဟာ ျခစားမႈေတြနဲ႔ ပ်က္စီးေနၾကပါတယ္။ ဒါေတြကို ျပဳျပင္ဖို႔ အေရးယူဖို႔ လိုပါတယ္။

ေနာက္တခုက က်ေနာ္ မိတ္ေဆြျမန္မာႏွစ္ဦးကို ေမးၾကည့္တယ္။ ျပန္မလားေပါ့။ သူတို႔ေျပာတာက ျမန္မာျပည္မွာ ၾကက္ သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားႏိုင္ဖို႔၊ နက္စ္ေကာ္ဖီ ေသာက္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ဘူးတဲ့။ မျပန္ရဲေသးဘူးတဲ့။

သူတို႔ ဒီမွာအထိုက္အေလ်ာက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လို႔ ရေနေပမဲ့ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္သြားတဲ့အခါမွာ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ဒီမွာလို ရႏိုင္မလားဆိုတာ ေမးခြန္းရိွပါတယ္။ သူတို႔က ဒီလိုအေျခအေနေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ျပန္ခ်င္ ၾကေပမဲ့ အခြန္ေဆာင္ခိုင္းတာမ်ဳိးေတြလုိ ရိွေနေတာ့ ျပန္ႏိုင္ဖို႔ခက္တယ္။

ေနာက္တခုက ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားမ၀င္ေနထိုင္ေနရတဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။သူတို႔မွာ ဘာမွအေထာက္ ထားေတြ မရိွေတာ့ပါဘူး။

ေနာက္တခုက ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ သံ႐ံုးက ဗီဇာေဖါင္ကိစၥ။

သံ႐ံုးက ဗီဇာေဖါင္မွာ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ အကုန္လံုးရဲ႕အခ်က္အလက္ေတြကို ျဖည့္ခိုင္းတာေတြ ရိွေနတယ္။ အလြန္ရယ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြအကုန္လံုး ေရးေပးလိုက္လို႔လဲ သြားေရာက္စစ္ေဆးႏိုင္တဲ့ ယႏၲယားမရိွဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ သိေနပါတယ္။ ဒါက ဘယ္ႏိုင္ငံကို ဗီဇာေလ်ာက္ေလ်ာက္ ဒါမ်ဳိးမေတြ႔ဖူးဘူး။ ျမန္မာျပည္သားအခ်င္းအခ်င္းပဲ ဒီလိုအခ်က္အလက္ေတြ ျဖည့္ေနတာက တကယ္လိုအပ္သလား။ ေခတ္မီေသးလားဆိုတာ ျပန္သံုးသပ္ၾကဖို႔ လိုမယ္။

ႏိုင္ငံတကာကေတာ့ နာမည္၊ လိပ္စာနဲ႔ လက္ေဗြပဲ ယူပါတယ္။ လူေတြက အသက္ေတြႀကီး ႏိုင္ငံျခားမွာ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္႐ႈပ္ဆိုေတာ့ ေဆြခုနစ္ဆက္ မ်ဳိးခုနစ္ဆက္ စာရင္းႀကီးကို ဘယ္သူကမွ ေခါင္းထဲမွာ မွတ္မထားႏိုင္ဘူး။

ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြသိထားလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးကို တကယ္မကာကြယ္ႏိုင္ပါဘူး။

ဥပမာဆိုပါစို႔ က်ေနာ္ဆိုရင္ က်ေနာ္အေဖမွာ ညီမတေယာက္၊ အကိုတေယာက္ရိွတယ္။ က်ေနာ္ အေဖက ဖ်ာပံု ကပါ။ အေဒၚနာမည္ကလြဲလို႔ ဦးေလးနာမည္ကိုေတာင္ က်ေနာ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သူတို႔သားသမီးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ဘယ္သူေတြလဲ က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ မိဘေတြအိမ္ဟာ ဖ်က္သိမ္းတဲ့ထဲ ပါသြားတယ္။ ဒီအိမ္မွာ က်ေနာ္ ႀကီး ျပင္းခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ျပန္သြားရင္ အိမ္မရိွေတာ့ဘူး။ အဖ်က္ခံရတဲ့ေနရာက ေျမကြက္လပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ တခါတေလ က်ေနာ္ ဂူဂဲလ္ကေန က်ေနာ္တို႔အိမ္ ေျမကြက္လပ္ႀကီးကို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ အေမပဲ ရိွေတာ့တယ္။ အေမ့လိပ္စာကို က်ေနာ္မသိဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရးကို ျပန္ေမးရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာ ျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ တူေလးတေယာက္ရိွတယ္။ က်ေနာ့္လုိပဲ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္မွာ အမႈထမ္းခဲ့တယ္။ ေတာ ထဲမွာ သူငွက္ဖ်ားပို ေခါင္းထဲ၀င္ၿပီး သူဟာ ႐ူးသြားတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ေဆးကုေနတံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ ေထာက္လွမ္း ေရးေတြရဲ႕အဖမ္းကိုခံရတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ပို႔တယ္။ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းၿပီး ေသခါနီးမွာ အေမ ေနေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ လာခ်သြားတယ္။ တလေလာက္အၾကာမွာ သူဆံုးသြားတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေလာက္ကပါ။

ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ အေမလိပ္စာသစ္ကို သူတို႔ သိမယ္။

Credit :naytthit