ေအာင္ျမင္စြာတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေလသတည္း (ေမာင္၀ံသ)
ယခုအပတ္ထုတ္ ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ပါ ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ ေမာင္၀ံသ ေဆာင္းပါး။
ေအာင္ျမင္စြာတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေလသတည္း
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ထုတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္အတဲြ (၂)၊ အမွတ္ (၈၀) မွာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္က ``ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္း စတင္ၿပီ´´ လို႔ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကေန ေရးလိုက္တာ ဖတ္မိၾကမယ္ထင္ပါ တယ္။
အဲဒီေခါင္းႀကီးပိုင္းမွာ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးကေန ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိကို ပထမပိုင္း၊ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လအထိကို ဒုတိယပိုင္းလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ေပၚထြက္လာခ်ိန္ကစကာ တတိယပိုင္း စတင္ေနၿပီျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုက္တာျဖစ္တယ္ဗ်။ ေခါင္းႀကီးဆရာရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္က ေခတ္သစ္ျမန္မာ့သမိုင္းရဲ႕ အင္မတန္မွ ထူးျခားတဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်ိဳးအေကြ႕ႀကီးေတြကို နယ္သပ္မ်ဥ္း သေဘာထားၿပီး သတ္မွတ္ ထားတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ဘာမွသေဘာမတူစရာ မရွိဘူးဗ်။
သေ၀ထိုးသြားတာကို ျပန္သိမ္းတာ
အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းဟာ ပထမပိုင္းရဲ႕ အဆက္လို႕ ေျပာရင္လည္း မမွားဘူးထင္တယ္ဗ်။ ဆိုလိုတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိ ကိုယ္စဲြက်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ျပန္လည္က်င့္သံုးဖို႔ အားယူ ျပင္ဆင္လိုက္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို စြန္႔ခြာေက်ာခိုင္းၿပီး တစ္ပါတီစနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ လမ္းကေန ဂငယ္ေကြ႕ ျပန္ေကြ႕ၿပီး ]တြင္းေဟာင္းေရၾကည္ ေအးျမသည္}ဆိုသလို ပါတီစံုစနစ္ေဟာင္းကို လက္ေတြ႕က်က် ျပန္လည္က်င့္သံုးဖို႔ စိုင္းျပင္းေနတာျဖစ္တယ္ဗ်။ စက္၀ိုင္း ဆဲြေနရင္း သေ၀ထိုးျဖစ္သြားတဲ့ အစကို ျပန္သိမ္းၿပီး စက္၀ိုင္းရဲ႕ မူလအစနဲ႔ ျပန္ဆံုေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ စတင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေနခဲ့ၾကတာလို႕ ပုံခိုင္းခ်င္ တယ္ဗ်။
ခြန္အားေတြ ယုတ္လာၿပီ
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ ဇာတ္လမ္းတဲြ ပထမပိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိမီလုိက္သူေတြဟာ အခုဆိုရင္ အသက္အရြယ္အရ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္ ၇၀ အထက္ေတြ ေရာက္ေနၾကၿပီဗ်။ အဲဒီကာလကို ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္နဲ႔ ျဖတ္သန္း ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္ေတာင္ ]ဆံျဖဴသြားက်ိဳး ခါး႐ိုးကကုန္း}လို႔ မဆိုႏိုင္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ကာယခြန္အား ႐ႈေထာင့္က ေျပာမယ္ဆိုရင္ အေတာ္ယုတ္ေလ်ာ့လာေနၾကၿပီဗ်ာ။
ေပ်ာ္စရာ ဇာတ္ေပါင္းခန္းလား
သိၾကတဲ့အတိုင္း ဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းက ]ေပ်ာ္ရႊင္စြာဇာတ္ေပါင္းၾက ေလသတည္း} ဆိုတဲ့ ၀ါက်နဲ႔ အဆံုးသတ္မယ့္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိေနတာေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး (အထူးသျဖင့္ ပထမပိုင္းမွာ) ကျပအသံုးေတာ္ခံခဲ့ၾကတဲ့ ဇာတ္ေဆာင္ေတြပါ ျပန္လည္ ေပၚထြက္လာၾကၿပီး မိမိတို႔ သက္ဆုိင္ရာ အခန္းကေန တာ၀န္ေက်ေအာင္ ျပန္လည္ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ေနတာမို႔ ဇာတ္႐ုပ္ေတြ တစ္႐ုပ္နဲ႔ တစ္႐ုပ္ ေရာေထြးမသြားရေလေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ပထမပိုင္းကိုၾကည့္ခဲ့ဖူးသူ ေတြေတာင္ မနည္းႀကိဳးစားမွတ္သားေနၾကရတယ္ဗ်။
အက်ိဳးမျဖစ္ ဥပေဒေတြ ဖ်က္သိမ္း
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းမွာ ၾကည့္ေလရာ အားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတာမ်ိဳးမရွိဘဲ လႈပ္ခတ္ေရြ႕လ်ားေနၾကတယ္ဗ်ာ။ ]ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ေတြ ရွိေနေသးေပမယ့္} အစိုးရအဖဲြ႕က အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားဟာ ျပည္သူေတြကို အထိေရာက္ဆံုး အလုပ္ အေကြၽးျပဳႏိုင္တဲ့ ယႏၲရား ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေနတာေတြရသလို လႊတ္ေတာ္အရပ္ရပ္က လည္း ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးမျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ဥပေဒေတြ ဖ်က္သိမ္းဖယ္ရွားၿပီး ျပည္သူေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ရွာေဖြစားေသာက္ေနထိုင္ႏိုင္ေရးကို အေထာက္ အကူျဖစ္ေစမယ့္ ဥပေဒေတြ ေရးဆဲြျပ႒ာန္းႏိုင္ဖို႔ အားထုတ္ေနၾက တာကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်။
ဒီမိုကေရစီ ပီျပင္လာေအာင္
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ေသာ့ခ်က္က်ပါ၀င္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကလည္း မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူေတြရဲ႕ အသည္းႏွလံုးကို ယူက်ံဳးဖမ္းစားႏိုင္ဖို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနၾကသလို ႏိုင္ငံေရး ေလာကသားေတြပဲ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ မိမိတို႔ကိုယ္ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံေရးအာဏာနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္းမရွိၾကတဲ့ (တစ္နည္း) လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ ႏိုင္ငံေရးကိုပဲလုပ္ဖို႔ အားသန္ေနၾကဆဲျဖစ္တဲ့ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားအုပ္စုတို႔လို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကလည္း ဒီမိုကေရစီစနစ္ ပီျပင္သထက္ ပီျပင္လာေအာင္၊ ကမၻာတည္သေရြ႕ အရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲရေလေအာင္ မိမိတို႔နည္း မိမိတို႔ဟန္နဲ႔ အားသြန္ႀကိဳးပမ္းေနၾကတာပဲဗ်။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသြးေနၾကသူေတြ
ဒီအခ်ိန္မွာ အနာဂတ္တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္လာၾကမယ့္ ႏိုးၾကားတက္ၾကြတဲ့ လူငယ္ေတြကလည္း ေနာက္ခ်န္မေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ က်က္သေရတစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖဲြ႕အစည္းေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၾက သလို အျခားေသာလူငယ္ေတြကလည္း ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပဲြေတြ၊ ႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပဲြေတြ၊ ေဟာေျပာပဲြေတြ၊ စာတမ္း ဖတ္ပဲြေတြကတစ္ဆင့္ လူငယ္ခ်င္း ရင္းႏွီးခ်စ္ၾကည္မႈရေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚတိုးတက္ျမင့္မားလာေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို `ေသြး´ ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။
အခြင့္အေရးေတြ မဆုံးရႈံးေစဖို႕
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုးအင္အားစုႀကီးႏွစ္ခု ျဖစ္ၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ လယ္သမားေတြကလည္း ဒီမိုကေရစီ အေလ့အက်င့္ ေတြကို စတင္စမ္းသပ္က်င့္သံုးလာေနၾကတယ္ဗ်။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္တို႔ကို ဦးထိပ္ထား အားကိုးအားထားျပဳၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ တရားသျဖင့္ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ား မဆံုး႐ႈံးေစေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသလို မိမိတို႔ လူတန္းစားကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ သမဂၢမ်ား ဖဲြ႕စည္း ႏိုင္ေရးအတြက္ ကနဦးေျခလွမ္းမ်ား စလွမ္းေနၾကၿပီဆိုတဲ့သတင္းေတြကိုလည္း ၾကားေနရတယ္ဗ်။
သတင္းေတြ `လိႈင္ေပါလယ္´
အဲသလို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ အရာအားလံုး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ေနၾက၊ ပါ၀င္သင့္ ပါ၀င္ထိုက္သူအားလံုး ပါ၀င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး (Inclusive politics) တစ္စ တစ္စ ပီျပင္ပံုေပၚလာေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မီဒီယာ (အထူးသျဖင့္ ပံုႏွိပ္မီဒီယာ) ေလာကသားအားလံုးဟာလည္း တရစပ္ မရပ္မနား ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနၾကရတယ္ဗ်ာ။ မၾကာေသးခင္အခ်ိန္ကအထိ တစ္ပတ္ကို သတင္းသံုးေလးပုဒ္ေရးတင္ႏိုင္ဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာႀကံဖန္တီးေနခဲ့ၾကရတဲ့ သတင္းဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္ေလးေတြဟာ အခုဆိုရင္ သတင္းေတြ ]လႈိင္ေပါလယ္} ျဖစ္ေနၾကၿပီ ဗ်။ ဒီခ်ဳပ္ကို သတင္းလုပ္မလား၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ကို သတင္းလုပ္မလား၊ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးကို သတင္းလုပ္မလား၊ တစညကို သတင္း လုပ္မလား။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကေတာင္ သတင္းျဖစ္ေနၿပီဗ်ာ။ တစ္ခ်ိန္က သူ႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြ ေန႔စဥ္လိုလို သတင္းစာမွာပါခဲ့တုန္းက သတင္းမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ သူ႔ဇာတိျပန္ ဘုရားဖူးတာေတာင္ သတင္းျဖစ္ေနၿပီဗ်ာ။ သတင္း ဆိုတာရဲ႕ အေျခခံကိုက ျပည္သူေတြ စိတ္၀င္စားရင္ သတင္းျဖစ္တာကိုးဗ်။
သတင္းေထာက္ေတြမွာ သတင္းေတြေပါေတာ့ အယ္ဒီတာေတြလည္း အရင္လို ဒူးကေလးႏွံ႔ၿပီး `ၿငိမ့္´ ေနလို႔၊ `ႏွပ္´ ေနလို႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကိုက အၿပိဳင္အဆုိင္ကိုးဗ်။
ဖားတစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္းဘ၀
အကုန္လႈပ္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ``ဖားတစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္း´´ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ပိုင္း၊ သတင္းစာဆရာတစ္ပိုင္း လူမ်ိဳးေတြဟာ ပိုေတာင္ အနားမရဘူးလား မေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ။ စာေတြ မျပတ္ေရးေနရတဲ့ၾကားထဲ စာေပေဟာေျပာပြဲ လိုက္ရ၊ ႏိုင္ငံေရးပညာေပးေဟာေျပာရ၊ အင္တာဗ်ဴးေတြ ေျဖရ၊ စာတမ္းျပဳစုရ၊ အစည္းအေ၀းေတြ အခမ္းအနားေတြ တက္ရ၊ ျငင္းရ ခုံရ ေျဖရွင္းရ၊ ေခါင္းခံရ စတဲ့ မ်ားလွတဲ့ ဗာဟီရေတြေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ``ငါဘာလဲဟ´´ ဆိုၿပီး ေမးခြန္းေတာင္ ထုတ္မိေလာက္ေအာင္ ဦးေႏွာက္စားရသားဗ်။ သို႕ေပမယ့္ ျပည္သူ႕ေခတ္ ေခါင္းႀကီးဆရာက ရည္ညႊန္းလိုက္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး ဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းကို ``ထိုသို႕ တ ၿပီးကား ေနာက္ဆုံးတြင္မူ ျမန္မာျပည္သူတိုသည္ ဒီမိုကေရစီျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ညီညီညြတ္ညြတ္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေလသတည္း´´ ဆိုတဲ့ ၀ါက်နဲ႔သာ အဆံုးသတ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ပင္ပန္းရက်ိဳး၊ ေခါင္းစားရက်ိဳး နပ္ပါၿပီဗ်ာ။
ေအာင္ျမင္စြာတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေလသတည္း
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ထုတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္အတဲြ (၂)၊ အမွတ္ (၈၀) မွာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္က ``ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္း စတင္ၿပီ´´ လို႔ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကေန ေရးလိုက္တာ ဖတ္မိၾကမယ္ထင္ပါ တယ္။
အဲဒီေခါင္းႀကီးပိုင္းမွာ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးကေန ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိကို ပထမပိုင္း၊ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လအထိကို ဒုတိယပိုင္းလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ေပၚထြက္လာခ်ိန္ကစကာ တတိယပိုင္း စတင္ေနၿပီျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုက္တာျဖစ္တယ္ဗ်။ ေခါင္းႀကီးဆရာရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္က ေခတ္သစ္ျမန္မာ့သမိုင္းရဲ႕ အင္မတန္မွ ထူးျခားတဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်ိဳးအေကြ႕ႀကီးေတြကို နယ္သပ္မ်ဥ္း သေဘာထားၿပီး သတ္မွတ္ ထားတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ဘာမွသေဘာမတူစရာ မရွိဘူးဗ်။
သေ၀ထိုးသြားတာကို ျပန္သိမ္းတာ
အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းဟာ ပထမပိုင္းရဲ႕ အဆက္လို႕ ေျပာရင္လည္း မမွားဘူးထင္တယ္ဗ်။ ဆိုလိုတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိ ကိုယ္စဲြက်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ျပန္လည္က်င့္သံုးဖို႔ အားယူ ျပင္ဆင္လိုက္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို စြန္႔ခြာေက်ာခိုင္းၿပီး တစ္ပါတီစနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ လမ္းကေန ဂငယ္ေကြ႕ ျပန္ေကြ႕ၿပီး ]တြင္းေဟာင္းေရၾကည္ ေအးျမသည္}ဆိုသလို ပါတီစံုစနစ္ေဟာင္းကို လက္ေတြ႕က်က် ျပန္လည္က်င့္သံုးဖို႔ စိုင္းျပင္းေနတာျဖစ္တယ္ဗ်။ စက္၀ိုင္း ဆဲြေနရင္း သေ၀ထိုးျဖစ္သြားတဲ့ အစကို ျပန္သိမ္းၿပီး စက္၀ိုင္းရဲ႕ မူလအစနဲ႔ ျပန္ဆံုေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ စတင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေနခဲ့ၾကတာလို႕ ပုံခိုင္းခ်င္ တယ္ဗ်။
ခြန္အားေတြ ယုတ္လာၿပီ
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ ဇာတ္လမ္းတဲြ ပထမပိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိမီလုိက္သူေတြဟာ အခုဆိုရင္ အသက္အရြယ္အရ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္ ၇၀ အထက္ေတြ ေရာက္ေနၾကၿပီဗ်။ အဲဒီကာလကို ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္နဲ႔ ျဖတ္သန္း ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္ေတာင္ ]ဆံျဖဴသြားက်ိဳး ခါး႐ိုးကကုန္း}လို႔ မဆိုႏိုင္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ကာယခြန္အား ႐ႈေထာင့္က ေျပာမယ္ဆိုရင္ အေတာ္ယုတ္ေလ်ာ့လာေနၾကၿပီဗ်ာ။
ေပ်ာ္စရာ ဇာတ္ေပါင္းခန္းလား
သိၾကတဲ့အတိုင္း ဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းက ]ေပ်ာ္ရႊင္စြာဇာတ္ေပါင္းၾက ေလသတည္း} ဆိုတဲ့ ၀ါက်နဲ႔ အဆံုးသတ္မယ့္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိေနတာေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး (အထူးသျဖင့္ ပထမပိုင္းမွာ) ကျပအသံုးေတာ္ခံခဲ့ၾကတဲ့ ဇာတ္ေဆာင္ေတြပါ ျပန္လည္ ေပၚထြက္လာၾကၿပီး မိမိတို႔ သက္ဆုိင္ရာ အခန္းကေန တာ၀န္ေက်ေအာင္ ျပန္လည္ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ေနတာမို႔ ဇာတ္႐ုပ္ေတြ တစ္႐ုပ္နဲ႔ တစ္႐ုပ္ ေရာေထြးမသြားရေလေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ပထမပိုင္းကိုၾကည့္ခဲ့ဖူးသူ ေတြေတာင္ မနည္းႀကိဳးစားမွတ္သားေနၾကရတယ္ဗ်။
အက်ိဳးမျဖစ္ ဥပေဒေတြ ဖ်က္သိမ္း
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းမွာ ၾကည့္ေလရာ အားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတာမ်ိဳးမရွိဘဲ လႈပ္ခတ္ေရြ႕လ်ားေနၾကတယ္ဗ်ာ။ ]ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ေတြ ရွိေနေသးေပမယ့္} အစိုးရအဖဲြ႕က အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားဟာ ျပည္သူေတြကို အထိေရာက္ဆံုး အလုပ္ အေကြၽးျပဳႏိုင္တဲ့ ယႏၲရား ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေနတာေတြရသလို လႊတ္ေတာ္အရပ္ရပ္က လည္း ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးမျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ဥပေဒေတြ ဖ်က္သိမ္းဖယ္ရွားၿပီး ျပည္သူေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ရွာေဖြစားေသာက္ေနထိုင္ႏိုင္ေရးကို အေထာက္ အကူျဖစ္ေစမယ့္ ဥပေဒေတြ ေရးဆဲြျပ႒ာန္းႏိုင္ဖို႔ အားထုတ္ေနၾက တာကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်။
ဒီမိုကေရစီ ပီျပင္လာေအာင္
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ေသာ့ခ်က္က်ပါ၀င္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကလည္း မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူေတြရဲ႕ အသည္းႏွလံုးကို ယူက်ံဳးဖမ္းစားႏိုင္ဖို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနၾကသလို ႏိုင္ငံေရး ေလာကသားေတြပဲ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ မိမိတို႔ကိုယ္ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံေရးအာဏာနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္းမရွိၾကတဲ့ (တစ္နည္း) လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ ႏိုင္ငံေရးကိုပဲလုပ္ဖို႔ အားသန္ေနၾကဆဲျဖစ္တဲ့ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားအုပ္စုတို႔လို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကလည္း ဒီမိုကေရစီစနစ္ ပီျပင္သထက္ ပီျပင္လာေအာင္၊ ကမၻာတည္သေရြ႕ အရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲရေလေအာင္ မိမိတို႔နည္း မိမိတို႔ဟန္နဲ႔ အားသြန္ႀကိဳးပမ္းေနၾကတာပဲဗ်။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသြးေနၾကသူေတြ
ဒီအခ်ိန္မွာ အနာဂတ္တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္လာၾကမယ့္ ႏိုးၾကားတက္ၾကြတဲ့ လူငယ္ေတြကလည္း ေနာက္ခ်န္မေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ က်က္သေရတစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖဲြ႕အစည္းေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၾက သလို အျခားေသာလူငယ္ေတြကလည္း ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပဲြေတြ၊ ႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပဲြေတြ၊ ေဟာေျပာပဲြေတြ၊ စာတမ္း ဖတ္ပဲြေတြကတစ္ဆင့္ လူငယ္ခ်င္း ရင္းႏွီးခ်စ္ၾကည္မႈရေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚတိုးတက္ျမင့္မားလာေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို `ေသြး´ ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။
အခြင့္အေရးေတြ မဆုံးရႈံးေစဖို႕
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုးအင္အားစုႀကီးႏွစ္ခု ျဖစ္ၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ လယ္သမားေတြကလည္း ဒီမိုကေရစီ အေလ့အက်င့္ ေတြကို စတင္စမ္းသပ္က်င့္သံုးလာေနၾကတယ္ဗ်။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္တို႔ကို ဦးထိပ္ထား အားကိုးအားထားျပဳၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ တရားသျဖင့္ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ား မဆံုး႐ႈံးေစေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသလို မိမိတို႔ လူတန္းစားကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ သမဂၢမ်ား ဖဲြ႕စည္း ႏိုင္ေရးအတြက္ ကနဦးေျခလွမ္းမ်ား စလွမ္းေနၾကၿပီဆိုတဲ့သတင္းေတြကိုလည္း ၾကားေနရတယ္ဗ်။
သတင္းေတြ `လိႈင္ေပါလယ္´
အဲသလို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ အရာအားလံုး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ေနၾက၊ ပါ၀င္သင့္ ပါ၀င္ထိုက္သူအားလံုး ပါ၀င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး (Inclusive politics) တစ္စ တစ္စ ပီျပင္ပံုေပၚလာေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မီဒီယာ (အထူးသျဖင့္ ပံုႏွိပ္မီဒီယာ) ေလာကသားအားလံုးဟာလည္း တရစပ္ မရပ္မနား ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနၾကရတယ္ဗ်ာ။ မၾကာေသးခင္အခ်ိန္ကအထိ တစ္ပတ္ကို သတင္းသံုးေလးပုဒ္ေရးတင္ႏိုင္ဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာႀကံဖန္တီးေနခဲ့ၾကရတဲ့ သတင္းဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္ေလးေတြဟာ အခုဆိုရင္ သတင္းေတြ ]လႈိင္ေပါလယ္} ျဖစ္ေနၾကၿပီ ဗ်။ ဒီခ်ဳပ္ကို သတင္းလုပ္မလား၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ကို သတင္းလုပ္မလား၊ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးကို သတင္းလုပ္မလား၊ တစညကို သတင္း လုပ္မလား။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကေတာင္ သတင္းျဖစ္ေနၿပီဗ်ာ။ တစ္ခ်ိန္က သူ႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြ ေန႔စဥ္လိုလို သတင္းစာမွာပါခဲ့တုန္းက သတင္းမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ သူ႔ဇာတိျပန္ ဘုရားဖူးတာေတာင္ သတင္းျဖစ္ေနၿပီဗ်ာ။ သတင္း ဆိုတာရဲ႕ အေျခခံကိုက ျပည္သူေတြ စိတ္၀င္စားရင္ သတင္းျဖစ္တာကိုးဗ်။
သတင္းေထာက္ေတြမွာ သတင္းေတြေပါေတာ့ အယ္ဒီတာေတြလည္း အရင္လို ဒူးကေလးႏွံ႔ၿပီး `ၿငိမ့္´ ေနလို႔၊ `ႏွပ္´ ေနလို႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကိုက အၿပိဳင္အဆုိင္ကိုးဗ်။
ဖားတစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္းဘ၀
အကုန္လႈပ္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ``ဖားတစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္း´´ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ပိုင္း၊ သတင္းစာဆရာတစ္ပိုင္း လူမ်ိဳးေတြဟာ ပိုေတာင္ အနားမရဘူးလား မေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ။ စာေတြ မျပတ္ေရးေနရတဲ့ၾကားထဲ စာေပေဟာေျပာပြဲ လိုက္ရ၊ ႏိုင္ငံေရးပညာေပးေဟာေျပာရ၊ အင္တာဗ်ဴးေတြ ေျဖရ၊ စာတမ္းျပဳစုရ၊ အစည္းအေ၀းေတြ အခမ္းအနားေတြ တက္ရ၊ ျငင္းရ ခုံရ ေျဖရွင္းရ၊ ေခါင္းခံရ စတဲ့ မ်ားလွတဲ့ ဗာဟီရေတြေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ``ငါဘာလဲဟ´´ ဆိုၿပီး ေမးခြန္းေတာင္ ထုတ္မိေလာက္ေအာင္ ဦးေႏွာက္စားရသားဗ်။ သို႕ေပမယ့္ ျပည္သူ႕ေခတ္ ေခါင္းႀကီးဆရာက ရည္ညႊန္းလိုက္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး ဇာတ္လမ္းတဲြ တတိယပိုင္းကို ``ထိုသို႕ တ ၿပီးကား ေနာက္ဆုံးတြင္မူ ျမန္မာျပည္သူတိုသည္ ဒီမိုကေရစီျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ညီညီညြတ္ညြတ္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေလသတည္း´´ ဆိုတဲ့ ၀ါက်နဲ႔သာ အဆံုးသတ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ပင္ပန္းရက်ိဳး၊ ေခါင္းစားရက်ိဳး နပ္ပါၿပီဗ်ာ။
