ေရႊတံခါးႀကီးဖြင့္ႏိုင္ဖို ႔by လူထုစိန္၀င္း
Written by လူထုစိန္၀င္း
စာေတြေရးေနတာ ႏႇစ္ပရိေစၧဒ မနည္းေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္မို႔သာ ၀တၲရားမပ်က္လုပ္ေနတာ။ ရာႏႈန္းျပည့္အားရေက်နပ္တယ္လို႔ေတာ့ ဘယ္အခါမႇမရႇိခဲ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲေရးေရး ဘာမႇအရာေရာက္တယ္လို႔ မခံစားရလို႔ပဲ။
အတိုင္းအဆမရႇိ ေမတၲာေတြေၾကာင့္
တစ္ခါတေလ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ 'ေဟာရင္းသာပ်ံေတာ္မူလိမ့္မယ္' လို႔ေတာင္ ေရးမိသြားတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းႏႇစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္း ေရးခဲ့တဲ့စာေတြ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ စုၿပီးထုတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြေတာင္ေလး ဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္နီးပါးရႇိေနၿပီ။ ေရးရက်ဳိးနပ္တယ္လို႔ ေက်နပ္အားရျဖစ္ရတာမ်ဳိး မရႇိဖူးဘူး။ အတိုင္းအဆမရႇိႀကီးမားတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ေမတၲာကို ရရႇိခံစားေနရတာေလးတစ္ခုေၾကာင့္ပဲ အဆက္မျပတ္ေရးျဖစ္ေနတာ။ အမႇန္ေျပာရရင္ အခ်ိန္မေရြးၾကံဳေတြ႕ရႏုိင္တဲ့ အႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္ကို စဥ္းစားလိုက္တဲ့အခါ ေရးသင့္တယ္လို႔ေတာင္ မထင္မိပါဘူး။
ထင္းခုတ္စားေတာင္ရပါတယ္
စာေတြအမ်ားႀကီးေရးေတာ့ပိုက္ ဆံေတြအမ်ားႀကီးရေနတယ္ မဟုတ္လားလို႔ေမးစရာရႇိတယ္။ မႇန္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ အသင့္အတင့္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေလာက္ေငြေၾကးကေတာ့ ျမန္မာျပည္မႇာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေျပာခဲ့သလို ''ထမင္းတစ္လုတ္ေတာ့ ထင္းခုတ္စားရင္ေတာင္ရပါတယ္'' လို႔ေျပာရမႇာပါ။ ရႇမ္းျပည္နယ္တက္ၿပီး ေကာ္ဖီေလးစိုက္လိုက္၊ လိေမၼာ္ေလး စိုက္လုိက္လုပ္ေနတာက အႏၲရာယ္ ကင္းေဘးကင္းျဖစ္႐ံုမက က်န္းမာ ေရးအတြက္ပါ အလြန္ေကာင္းတာေပါ့။ အဲဒီလိုေနခ်င္စိတ္ အခုထိရႇိ ေနေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အတိတ္က ၀ဋ္ေႂကြးေတြက မကုန္ေသးေတာ့ စာေရးတဲ့အလုပ္ကို မစြန္႔ႏုိင္ဘူး။ ရန္ကုန္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပဋိ႐ူပေဒသ မဟုတ္ေပမယ့္ မခြာႏုိင္ဘူး။ တြယ္ကပ္ၿပီး ေနေနရဆဲျဖစ္တယ္။
႐ုတ္တရက္ေျပာင္းသြား
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပခံုးေပၚတင္ၿပီး ထမ္းထားတဲ့တာ၀န္မို႔ မညည္းမညဴ လုပ္ကိုင္ေနေပမယ့္ အားတက္သေရာမရႇိလႇတာေတာ့ အမႇန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခုႏႇစ္လ၊ သံုးလအတြင္းမႇာ အေျခအေနေတြ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းသြားတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္အတြင္း ဘယ္တုန္းကမႇမၾကားဖူးတဲ့ 'ျပည္သူလူထု' ဆိုတဲ့အသံေတြ ညံေနေအာင္ၾကားလာရၿပီး၊ အရင္ကထုတ္ေ၀ခြင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ပယ္ခ်ခံရတဲ့ ကိုယ့္ စာအုပ္ေတြထုတ္ေ၀ခြင့္ ျပန္ရလာတယ္။ ေန႔စဥ္ေရးေနတဲ့ စာမူေတြလည္း ပရိသတ္လက္ထဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေရာက္လာတယ္။ ပုဂၢလိက ေၾကးမံုသတင္းစာတို႔၊ လူထုသတင္းစာတို႔ ေခတ္ကတည္းက အတူလက္တြဲလာခဲ့တဲ့ ေသြးေသာက္ႀကီး ဦး၀င္းတင္ရဲ႕စာအုပ္ေတြလည္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ရလို႔ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ျပန္ထြက္လာတာ ၀မ္းသာစရာေတြ႕ရတယ္။
တံခါးဖြင့္ထားတယ္
အဲဒီေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေတြ႕တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ သတင္းနဲ႔ဓာတ္ပံုေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမႇာ ေဖာ္ျပခြင့္ရလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတြ႕ၾကတယ္။ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္က ျပည္သူေတြလိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို မျဖစ္မေန အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္။ ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားသူမ်ားျဖစ္လို႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေလးစားမယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ အျမန္ဆံုးေဆာင္ရြက္မယ္။ ဒီမိုကေရစီလုိလားသူအားလံုးနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေအာင္ နည္းလမ္းေတြရႇာၾကံမယ္။ မတူတာေတြ အသာထားၿပီး တူတာေတြကိုအတူ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မယ္။ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒကို လက္မခံႏိုင္ေသးသူမ်ားနဲ႔ပါ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးဖို႔ တံခါးဖြင့္ထားတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြေျပာၾကားလာခဲ့တယ္။
ေပၚလစီေဆာင္းပါး
အတိုင္းအဆမရႇိ ေမတၲာေတြေၾကာင့္
တစ္ခါတေလ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ 'ေဟာရင္းသာပ်ံေတာ္မူလိမ့္မယ္' လို႔ေတာင္ ေရးမိသြားတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းႏႇစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္း ေရးခဲ့တဲ့စာေတြ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ စုၿပီးထုတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြေတာင္ေလး ဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္နီးပါးရႇိေနၿပီ။ ေရးရက်ဳိးနပ္တယ္လို႔ ေက်နပ္အားရျဖစ္ရတာမ်ဳိး မရႇိဖူးဘူး။ အတိုင္းအဆမရႇိႀကီးမားတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ေမတၲာကို ရရႇိခံစားေနရတာေလးတစ္ခုေၾကာင့္ပဲ အဆက္မျပတ္ေရးျဖစ္ေနတာ။ အမႇန္ေျပာရရင္ အခ်ိန္မေရြးၾကံဳေတြ႕ရႏုိင္တဲ့ အႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္ကို စဥ္းစားလိုက္တဲ့အခါ ေရးသင့္တယ္လို႔ေတာင္ မထင္မိပါဘူး။
ထင္းခုတ္စားေတာင္ရပါတယ္
စာေတြအမ်ားႀကီးေရးေတာ့ပိုက္ ဆံေတြအမ်ားႀကီးရေနတယ္ မဟုတ္လားလို႔ေမးစရာရႇိတယ္။ မႇန္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ အသင့္အတင့္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေလာက္ေငြေၾကးကေတာ့ ျမန္မာျပည္မႇာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေျပာခဲ့သလို ''ထမင္းတစ္လုတ္ေတာ့ ထင္းခုတ္စားရင္ေတာင္ရပါတယ္'' လို႔ေျပာရမႇာပါ။ ရႇမ္းျပည္နယ္တက္ၿပီး ေကာ္ဖီေလးစိုက္လိုက္၊ လိေမၼာ္ေလး စိုက္လုိက္လုပ္ေနတာက အႏၲရာယ္ ကင္းေဘးကင္းျဖစ္႐ံုမက က်န္းမာ ေရးအတြက္ပါ အလြန္ေကာင္းတာေပါ့။ အဲဒီလိုေနခ်င္စိတ္ အခုထိရႇိ ေနေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အတိတ္က ၀ဋ္ေႂကြးေတြက မကုန္ေသးေတာ့ စာေရးတဲ့အလုပ္ကို မစြန္႔ႏုိင္ဘူး။ ရန္ကုန္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပဋိ႐ူပေဒသ မဟုတ္ေပမယ့္ မခြာႏုိင္ဘူး။ တြယ္ကပ္ၿပီး ေနေနရဆဲျဖစ္တယ္။
႐ုတ္တရက္ေျပာင္းသြား
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပခံုးေပၚတင္ၿပီး ထမ္းထားတဲ့တာ၀န္မို႔ မညည္းမညဴ လုပ္ကိုင္ေနေပမယ့္ အားတက္သေရာမရႇိလႇတာေတာ့ အမႇန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခုႏႇစ္လ၊ သံုးလအတြင္းမႇာ အေျခအေနေတြ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းသြားတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္အတြင္း ဘယ္တုန္းကမႇမၾကားဖူးတဲ့ 'ျပည္သူလူထု' ဆိုတဲ့အသံေတြ ညံေနေအာင္ၾကားလာရၿပီး၊ အရင္ကထုတ္ေ၀ခြင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ပယ္ခ်ခံရတဲ့ ကိုယ့္ စာအုပ္ေတြထုတ္ေ၀ခြင့္ ျပန္ရလာတယ္။ ေန႔စဥ္ေရးေနတဲ့ စာမူေတြလည္း ပရိသတ္လက္ထဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေရာက္လာတယ္။ ပုဂၢလိက ေၾကးမံုသတင္းစာတို႔၊ လူထုသတင္းစာတို႔ ေခတ္ကတည္းက အတူလက္တြဲလာခဲ့တဲ့ ေသြးေသာက္ႀကီး ဦး၀င္းတင္ရဲ႕စာအုပ္ေတြလည္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ရလို႔ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ျပန္ထြက္လာတာ ၀မ္းသာစရာေတြ႕ရတယ္။
တံခါးဖြင့္ထားတယ္
အဲဒီေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေတြ႕တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ သတင္းနဲ႔ဓာတ္ပံုေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမႇာ ေဖာ္ျပခြင့္ရလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတြ႕ၾကတယ္။ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္က ျပည္သူေတြလိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို မျဖစ္မေန အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္။ ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားသူမ်ားျဖစ္လို႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေလးစားမယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ အျမန္ဆံုးေဆာင္ရြက္မယ္။ ဒီမိုကေရစီလုိလားသူအားလံုးနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေအာင္ နည္းလမ္းေတြရႇာၾကံမယ္။ မတူတာေတြ အသာထားၿပီး တူတာေတြကိုအတူ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မယ္။ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒကို လက္မခံႏိုင္ေသးသူမ်ားနဲ႔ပါ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးဖို႔ တံခါးဖြင့္ထားတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြေျပာၾကားလာခဲ့တယ္။
ေပၚလစီေဆာင္းပါး
အဲဒီအခ်ိန္မႇာ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံုေဒသမႇာ တ႐ုတ္ကုမၸဏီက ဧရာမေရကာတာႀကီးတစ္ခု တည္ေဆာက္မယ့္ကိစၥကို ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက မလိုလားတဲ့အေၾကာင္း ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တင္ျပမႈေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီအသံေတြကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔ အစိုးရသတင္းစာေတြမႇာ ထံုးစံအတိုင္း 'ေပၚလစီေဆာင္းပါး' တစ္ပုဒ္ထည့္လိုက္တယ္။ လွ်ပ္စစ္၀န္ထမ္းတစ္ဦးအမည္ခံၿပီးထည့္တဲ့ ေဆာင္းပါးမႇာျမစ္ဆံုေရကာတာ ေဆာက္လုပ္တဲ့အတြက္ အက်ဳိးအ ျမတ္ေတြ ဘယ္လိုရရႇိမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကို ေပၚလစီေဆာင္းပါးမ်ားထံုးစံအတိုင္း ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေရးသားထားတာေတြ႕ရတယ္။
ေစ်းဦးေပါက္ခြင့္ျပဳ
အဲဒီေဆာင္းပါးပါလာတဲ့ေန႔မႇာ ပဲ Weekly Eleven ရဲ႕ စီအီးအိုက အြန္လိုင္းဂ်ာနယ္မႇာ ဒီေဆာင္းပါးကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း၊ အခ်က္အလက္ အခိုင္အမာနဲ႔ ျပန္လည္ေရးသားလိုက္တယ္။ ပံုႏႇိပ္ဂ်ာနယ္ထဲမႇာလည္း အျပည့္အစံုေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ႏႇစ္ငါးဆယ္အတြင္း ျမန္မာစာနယ္ဇင္းေလာကရဲ႕ မႇတ္တိုင္တစ္ခုျဖစ္သြားတယ္။ အစိုးရသတင္းစာမႇာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေ၀ဖန္ေခ်ပတဲ့စာမ်ဳိး ဘယ္တုန္းဘယ္အခါကမႇ မေရးဖူးခဲ့ဘူး။ စာေပစိစစ္ေရးကလည္း ဘယ္ေတာ့မႇခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါ ေစ်းဦးေပါက္ခြင့္ျပဳတာျဖစ္တယ္။
မၾကံဳဖူးတဲ့ေပါင္းစည္းမႈ
အဲဒီကန္႔ကြက္ေ၀ဖန္ခ်က္ ပါလာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဧရာ၀တီကယ္တင္ေရးအသံေတြ ပိုညံလာတယ္။ ျပည္ သူလူထုႀကီးတစ္ရပ္လံုး မၾကံဳဖူးတဲ့စည္းလံုးမႈမ်ဳိးနဲ႔ ညီညြတ္ေပါင္းစည္းသြားတယ္။ တကယ္ကို အံ့ၾသစရာ ေပါင္းစည္းညီညြတ္မႈႀကီး ျဖစ္တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ေနာက္ကလိုက္လာၾကၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲအထိ ဂယက္ေတြေရာက္သြားတယ္။ေနာက္ေတာ့ ျမစ္ဆံုေရကာတာ ေဆာက္လုပ္ေရးကို သူ႔အစိုးရလက္ထက္မႇာ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ရပ္စဲထားမယ္ဆိုတဲ့ သမၼတႀကီးရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ကို ေပးပို႔တဲ့သ၀ဏ္လႊာ ႐ုတ္တရက္ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။
နတ္လူသာဓုေခၚ
လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ေၾကညာခ်က္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူေတြအားလံုး မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားၾကၿပီး နီးစပ္ရာမိတ္သဂၤဟေတြဆီ ဖုန္းဆက္ေမးလိုက္ၾကတာ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဖုန္းလိုင္းေတြ အားတယ္လို႔ကို ရႇိမႇာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ကဖုန္းလည္း ဆက္တိုက္ျမည္ေနေတာ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ဖုန္းဆက္ ရင္းမ်က္ရည္ေတာင္က်ရႇာၾကတယ္။ ၀မး္သာတယ္ဆိုတာထက္ ပိုလိမ့္မယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵကို ဘယ္တုန္းကမ်ား ျဖည့္ဆည္းေပးဖူးတယ္ရႇိလို႔လဲ။ သမၼတႀကီးကို သာဓုေခၚၾကတယ္။ နတ္လူသာဓုေခၚၾကတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာရလိမ့္မယ္ထင္မိတယ္။
ဆန္႔က်င္ဘက္ကရပ္ခဲ့တာ
ေစ်းဦးေပါက္ခြင့္ျပဳ
အဲဒီေဆာင္းပါးပါလာတဲ့ေန႔မႇာ ပဲ Weekly Eleven ရဲ႕ စီအီးအိုက အြန္လိုင္းဂ်ာနယ္မႇာ ဒီေဆာင္းပါးကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း၊ အခ်က္အလက္ အခိုင္အမာနဲ႔ ျပန္လည္ေရးသားလိုက္တယ္။ ပံုႏႇိပ္ဂ်ာနယ္ထဲမႇာလည္း အျပည့္အစံုေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ႏႇစ္ငါးဆယ္အတြင္း ျမန္မာစာနယ္ဇင္းေလာကရဲ႕ မႇတ္တိုင္တစ္ခုျဖစ္သြားတယ္။ အစိုးရသတင္းစာမႇာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေ၀ဖန္ေခ်ပတဲ့စာမ်ဳိး ဘယ္တုန္းဘယ္အခါကမႇ မေရးဖူးခဲ့ဘူး။ စာေပစိစစ္ေရးကလည္း ဘယ္ေတာ့မႇခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါ ေစ်းဦးေပါက္ခြင့္ျပဳတာျဖစ္တယ္။
မၾကံဳဖူးတဲ့ေပါင္းစည္းမႈ
အဲဒီကန္႔ကြက္ေ၀ဖန္ခ်က္ ပါလာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဧရာ၀တီကယ္တင္ေရးအသံေတြ ပိုညံလာတယ္။ ျပည္ သူလူထုႀကီးတစ္ရပ္လံုး မၾကံဳဖူးတဲ့စည္းလံုးမႈမ်ဳိးနဲ႔ ညီညြတ္ေပါင္းစည္းသြားတယ္။ တကယ္ကို အံ့ၾသစရာ ေပါင္းစည္းညီညြတ္မႈႀကီး ျဖစ္တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ေနာက္ကလိုက္လာၾကၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲအထိ ဂယက္ေတြေရာက္သြားတယ္။ေနာက္ေတာ့ ျမစ္ဆံုေရကာတာ ေဆာက္လုပ္ေရးကို သူ႔အစိုးရလက္ထက္မႇာ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ရပ္စဲထားမယ္ဆိုတဲ့ သမၼတႀကီးရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ကို ေပးပို႔တဲ့သ၀ဏ္လႊာ ႐ုတ္တရက္ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။
နတ္လူသာဓုေခၚ
လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ေၾကညာခ်က္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူေတြအားလံုး မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားၾကၿပီး နီးစပ္ရာမိတ္သဂၤဟေတြဆီ ဖုန္းဆက္ေမးလိုက္ၾကတာ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဖုန္းလိုင္းေတြ အားတယ္လို႔ကို ရႇိမႇာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ကဖုန္းလည္း ဆက္တိုက္ျမည္ေနေတာ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ဖုန္းဆက္ ရင္းမ်က္ရည္ေတာင္က်ရႇာၾကတယ္။ ၀မး္သာတယ္ဆိုတာထက္ ပိုလိမ့္မယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵကို ဘယ္တုန္းကမ်ား ျဖည့္ဆည္းေပးဖူးတယ္ရႇိလို႔လဲ။ သမၼတႀကီးကို သာဓုေခၚၾကတယ္။ နတ္လူသာဓုေခၚၾကတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာရလိမ့္မယ္ထင္မိတယ္။
ဆန္႔က်င္ဘက္ကရပ္ခဲ့တာ
သာမန္ျပည္သူေတြဆိုတာထား ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္လံုးလံုး တက္လာသမွ်အစိုးရတုိင္းကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေတာင္ အေကာင္းမေျပာဖူးတဲ့ မိမိကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေမးလာသမွ် မီဒီယာတိုင္းကို ႀကိဳဆိုေၾကာင္း၊ ၀မ္းသာေၾကာင္း၊ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတယ္။ တကယ္ပါ။ ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္လံုးလံုး ဆန္႔က်င္ဘက္က ရပ္ခဲ့တာပါ။ ေတာ္လႇန္ေရးေကာင္စီအစိုးရကို မေထာက္ခံသလို၊ ျမန္မာ့ဆိုရႇယ္လစ္အစိုးရကိုလည္း မေထာက္ခံဘူး။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း အစိုးရေတြကိုလည္း မေထာက္ခံဘူး။ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို မေထာက္ခံသလို၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုလည္း လက္မခံဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲကို မေထာက္ခံသလို ေပၚထြက္လာတဲ့လႊတ္ေတာ္တို႔၊ အစိုးရတို႔ကိုလည္း မေထာက္ခံဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးနဲ႔ တျခားထိပ္ပိုင္း ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို မျဖစ္မေန အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာေနလည္း မယံုေသးဘူး။ ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္လို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တယ္။
မနာယူဘဲ မေနႏုိင္
ဒီလိုလူေတာင္ ဧရာ၀တီကိစၥက်ေတာ့ သတင္းသမားရဲ႕၀ိညာဥ္ (Conscience)က သတိေပးလာတာကို မနာယူဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သတင္းသမားဆိုတာ ေကာင္းတာေတြ႕ရင္ ေကာင္းတယ္ေရးရမယ္။ မႇန္တာေတြ႕ရင္ မႇန္တယ္ေရးရမယ္လို႔ တစ္သက္လံုး နာယူမႇတ္သားခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ျပည္သူ႕မ်က္ႏႇာကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔မ်က္ႏႇာမႇမၾကည့္ရဘူးလို႔ ကိုယ္တိုင္အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေရးေနတာပဲ။ ဒီေတာ့ အေျပာနဲ႔အေဟာ ညီရမႇာေပါ့။ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး လိႈက္လိႈက္လႇဲလႇဲႀကီး ၀မ္းသာႀကိဳဆိုေနၾကတာကို ဘာေၾကာင့္မႀကိဳဆိုဘဲေနရမႇာလဲ။ ၀မ္းသာတယ္။ ႀကိဳဆိုခ်င္တယ္။ ေက်းဇူးတင္လို႔ေရးရင္ ပိုၿပီးေလးနက္ေစခ်င္လို႔ အရင္က မေထာက္ခံခဲ့ဘူးဆိုတာေတြပါ ထည့္ေရးလုိက္တယ္။ အံ့ၾသစရာမႇ တ ကယ့္အံ့ၾသစရာ။ စာေပစိစစ္ေရးက အဲဒီမေထာက္ခံဘူးဆိုတာေတြကို ထည့္ခြင့္ေပးလုိက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္ဟာ သမုိင္းမႇာ အလႇည့္အေျပာင္းႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႔ျပည္သူ ၾကည္ျဖဴလက္တြဲမႈ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံသင့္ဘူး။ အမိအရ၊ ရေအာင္ယူၾကပါလို႔ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္ . . .
ေထာက္ခံမဲတစ္မဲေပးလုိက္ၿပီ
အဲဒါေတြပါတဲ့ 'ခဏႀကီး မ ဟုတ္ပါဘူး။ ခဏေလးပါ' ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမႇာ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို အခ်ိန္နည္းနည္း ေပးလိုက္ပါ။ တကယ္ကို ခဏေလးပါလို႔ေရးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို 'စံသံုးခု' နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ေနမယ္လို႔လည္း ေရးလုိက္တယ္။
၁။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္၊ မလႊတ္ဆိုတဲ့စံ။
၂။ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး အျမန္ လုပ္၊ မလုပ္ဆိုတဲ့စံ။
၃။ ျမစ္ဆံုေရကာတာေဆာက္လုပ္ေရး ရပ္၊ မရပ္ဆိုတဲ့စံ။
အဲဒီသုံးခ်က္ထဲက ျမစ္ဆံုေရကာတာကိစၥ အေျဖေပၚသြားၿပီ။ အစိုးရက ျပည္သူ႔ဆႏၵကို အမႇန္ေလးစားလိုက္နာေၾကာင္း ျပလိုက္ၿပီ။ ေထာက္ခံမဲတစ္မဲေပးလိုက္ၿပီ။
လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္
သီတင္းကြၽတ္လဆန္း ၁၄ ရက္ (အဖိတ္ေန႔) မြန္းလြဲပိုင္းေလာက္မႇာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ လက္မႇတ္ေရးထိုးထားတဲ့ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အမိန္႔ထြက္လာတယ္။ အေမွ်ာ္ႀကီး ေမွ်ာ္ရင္း ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ 'ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ သူေမာရရႇာတယ္' ျဖစ္ေနၾကရတဲ့ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြ ဧရာ၀တီတုန္းကလိုပဲ ၀မ္းသာရႊင္ျမဴးသြားၾကတယ္။ ဧရာ၀တီကိစၥမႇာ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့သမၼတႀကီးကို အျပည့္အ၀ယံုၾကည္ၿပီး အရင္အႀကိမ္ေတြလိုေတာ့ျဖစ္မႇာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေသခ်ာေပါက္ တြက္ဆထားၾကတယ္။ တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ၾကဘဲ မိုးလင္းေအာင္မနည္းႀကီး သည္းခံေစာင့္ဆိုင္းေနၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕က မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မိုးမလင္းခင္က ေထာင္ဗူး၀က သြားေစာင့္ၾကတယ္။
ေရာင္နီလာၿပီ။ ၿပီးေတာ့ မုိးစင္စင္လင္းၿပီ။ ေထာင္တံခါးႀကီးပြင့္ၿပီ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သူတုိ႔ျပန္လာၾကၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ထဲမႇာ သူတို႔ပါမလာဘူး။ အရင္အႀကိမ္ေတြလိုပဲ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္သူေမာရရႇာတယ္ ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းဖို႔ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ႏႇစ္ေယာက္တည္းအားနဲ႔ မရႏိုင္ဘူး။ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းႏႇစ္ခုတည္းလည္း မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဘူး။ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးရဲ႕ေပါင္းစည္းအင္အားနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏႇစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ျပည္တြင္းစစ္တိုက္ခိုက္ေနရတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အဖို႔၊ တိုင္းရင္းသားအားလံုးနဲ႔ လက္တြဲႏိုင္ဖို႔ အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္။ မျဖစ္မေနကို ရေအာင္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။
ေရႊျပည္ေတာ္ဂိတ္တံခါး
အထဲမႇာက်န္ရႇိေနရစ္တဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အေရးႀကီးဆံုး ေသာ့တစ္ ေခ်ာင္းကိုယ္စီ ကိုင္ေဆာင္ထားသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ေရႊျပည္ေတာ္ ဂိတ္တံခါးကေသာ့ေလး ခ်က္ခတ္ထားတယ္။ တစ္ေခ်ာင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီမႇာရႇိၿပီး၊ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းက သမၼတဦးသိန္းစိန္ကို ေရႇ႕တန္း တင္ထားတဲ့ တပ္မေတာ္လက္ထဲမႇာရႇိတယ္။ ဒီေန႔ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္အားလံုးလိုလိုဟာ လူငယ္ေတြျဖစ္တယ္။ အထဲမႇာရႇိေနတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ အရြယ္ခ်င္း မတိမ္းမယိမ္းေတြလို႔ဆိုႏိုင္တယ္။
ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္
သူတို႔ရြယ္တူတန္းတူ လူငယ္ေတြခ်င္း အေတြးအေခၚေတြ သိပ္ျခားနားၾကမႇာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေရႇ႕ေတာင္အာရႇေဒသမႇာ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆင္းရဲတြင္းႀကီးထဲကဆြဲထုတ္ၿပီး ထိုက္တန္တဲ့ေနရာကို အျမန္ဆံုးျပန္လည္ရရႇိ ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခ်င္စိတ္ေတြ လူငယ္တိုင္းမႇာရႇိပါတယ္။ စစ္ေျမျပင္မႇာ လံုျခံဳေရးဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ရတာ သဘာ၀က်တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥမႇာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ ဦးစားေပး စဥ္းစားရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ သမုိင္းမႇာ အလႇည့္အေျပာင္းႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႔ျပည္သူ ၾကည္ျဖဴလက္တြဲမႈ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံသင့္ဘူး။ အမိအရ၊ ရ ေအာင္ယူၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။
Credit : Weekly Media
အဲဒါေတြပါတဲ့ 'ခဏႀကီး မ ဟုတ္ပါဘူး။ ခဏေလးပါ' ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမႇာ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို အခ်ိန္နည္းနည္း ေပးလိုက္ပါ။ တကယ္ကို ခဏေလးပါလို႔ေရးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို 'စံသံုးခု' နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ေနမယ္လို႔လည္း ေရးလုိက္တယ္။
၁။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္၊ မလႊတ္ဆိုတဲ့စံ။
၂။ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး အျမန္ လုပ္၊ မလုပ္ဆိုတဲ့စံ။
၃။ ျမစ္ဆံုေရကာတာေဆာက္လုပ္ေရး ရပ္၊ မရပ္ဆိုတဲ့စံ။
အဲဒီသုံးခ်က္ထဲက ျမစ္ဆံုေရကာတာကိစၥ အေျဖေပၚသြားၿပီ။ အစိုးရက ျပည္သူ႔ဆႏၵကို အမႇန္ေလးစားလိုက္နာေၾကာင္း ျပလိုက္ၿပီ။ ေထာက္ခံမဲတစ္မဲေပးလိုက္ၿပီ။
လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္
သီတင္းကြၽတ္လဆန္း ၁၄ ရက္ (အဖိတ္ေန႔) မြန္းလြဲပိုင္းေလာက္မႇာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ လက္မႇတ္ေရးထိုးထားတဲ့ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အမိန္႔ထြက္လာတယ္။ အေမွ်ာ္ႀကီး ေမွ်ာ္ရင္း ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ 'ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ သူေမာရရႇာတယ္' ျဖစ္ေနၾကရတဲ့ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြ ဧရာ၀တီတုန္းကလိုပဲ ၀မ္းသာရႊင္ျမဴးသြားၾကတယ္။ ဧရာ၀တီကိစၥမႇာ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့သမၼတႀကီးကို အျပည့္အ၀ယံုၾကည္ၿပီး အရင္အႀကိမ္ေတြလိုေတာ့ျဖစ္မႇာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေသခ်ာေပါက္ တြက္ဆထားၾကတယ္။ တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ၾကဘဲ မိုးလင္းေအာင္မနည္းႀကီး သည္းခံေစာင့္ဆိုင္းေနၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕က မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မိုးမလင္းခင္က ေထာင္ဗူး၀က သြားေစာင့္ၾကတယ္။
ေရာင္နီလာၿပီ။ ၿပီးေတာ့ မုိးစင္စင္လင္းၿပီ။ ေထာင္တံခါးႀကီးပြင့္ၿပီ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သူတုိ႔ျပန္လာၾကၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ထဲမႇာ သူတို႔ပါမလာဘူး။ အရင္အႀကိမ္ေတြလိုပဲ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္သူေမာရရႇာတယ္ ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းဖို႔ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ႏႇစ္ေယာက္တည္းအားနဲ႔ မရႏိုင္ဘူး။ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းႏႇစ္ခုတည္းလည္း မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဘူး။ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးရဲ႕ေပါင္းစည္းအင္အားနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏႇစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ျပည္တြင္းစစ္တိုက္ခိုက္ေနရတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အဖို႔၊ တိုင္းရင္းသားအားလံုးနဲ႔ လက္တြဲႏိုင္ဖို႔ အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္။ မျဖစ္မေနကို ရေအာင္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။
ေရႊျပည္ေတာ္ဂိတ္တံခါး
အထဲမႇာက်န္ရႇိေနရစ္တဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အေရးႀကီးဆံုး ေသာ့တစ္ ေခ်ာင္းကိုယ္စီ ကိုင္ေဆာင္ထားသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ေရႊျပည္ေတာ္ ဂိတ္တံခါးကေသာ့ေလး ခ်က္ခတ္ထားတယ္။ တစ္ေခ်ာင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီမႇာရႇိၿပီး၊ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းက သမၼတဦးသိန္းစိန္ကို ေရႇ႕တန္း တင္ထားတဲ့ တပ္မေတာ္လက္ထဲမႇာရႇိတယ္။ ဒီေန႔ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္အားလံုးလိုလိုဟာ လူငယ္ေတြျဖစ္တယ္။ အထဲမႇာရႇိေနတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ အရြယ္ခ်င္း မတိမ္းမယိမ္းေတြလို႔ဆိုႏိုင္တယ္။
ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္
သူတို႔ရြယ္တူတန္းတူ လူငယ္ေတြခ်င္း အေတြးအေခၚေတြ သိပ္ျခားနားၾကမႇာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေရႇ႕ေတာင္အာရႇေဒသမႇာ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆင္းရဲတြင္းႀကီးထဲကဆြဲထုတ္ၿပီး ထိုက္တန္တဲ့ေနရာကို အျမန္ဆံုးျပန္လည္ရရႇိ ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခ်င္စိတ္ေတြ လူငယ္တိုင္းမႇာရႇိပါတယ္။ စစ္ေျမျပင္မႇာ လံုျခံဳေရးဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ရတာ သဘာ၀က်တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥမႇာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ ဦးစားေပး စဥ္းစားရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ သမုိင္းမႇာ အလႇည့္အေျပာင္းႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႔ျပည္သူ ၾကည္ျဖဴလက္တြဲမႈ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံသင့္ဘူး။ အမိအရ၊ ရ ေအာင္ယူၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။
Credit : Weekly Media
