ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ by လူထုစိန္၀င္း

သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို မေထာက္ခံေသးဘူး၊ ေစာင့္ၾကည့္ေနဆဲျဖစ္တယ္လို႔ ေရးလိုက္တဲ့စာ ဂ်ာနယ္ေတြထဲပါလာတဲ့မနက္ပိုင္းမႇာတင္ စာဖတ္ပရိသတ္အေတာ္မ်ားမ်ားဆီက ဖုန္းေတြလက္ခံရရႇိတယ္။ အားလံုးက အားမလိုအားမရျဖစ္လို႔ ဆက္ၾကတာ။

အားမရသူအမ်ားစုက ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေစာင့္ရဦးမႇာလဲ။ ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္လံုးလံုး ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တာ မလံုေလာက္ေသးဘူးလားလို႔ ေမးၾကတယ္။သူတို႔တေတြ စိတ္မရႇည္ႏိုင္ေတာ့တာ အေၾကာင္းမဲ့ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိေနတဲ့အတြက္ နားလည္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အားမရသူအနည္းစုကေတာ့ အရပ္သားအစိုးရသစ္က ဒါေလာက္ေျပာၿပီး ဒါေလာက္လုပ္ျပေနတာေတာင္ မေထာက္ခံေသးဘူး။ ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္ဆိုတာက မလြန္လြန္းဘူးလား။ မ်က္မႇန္စိမ္းႀကီးခြၽတ္လိုက္ပါေတာ့လို႔ ေငါ့ေတာ့ေတာ့နဲ႔ ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔မႇာလည္း အ ေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရႇိေနေၾကာင္းသိထားလို႔ နားလည္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ႏႇစ္ငါးဆယ္လံုးလံုး ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ၿပီးၿပီဆိုသူမ်ားမႇ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ လံုေလာက္႐ံုမက အမ်ားႀကီး ပိုပိုသာသာ ရႇိေနၾကပါတယ္။ ပထမဆံုး သူတို႔ေထာက္ျပစရာက ၁၉၇၄ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္ ေပၚလာတဲ့ ဦးေန၀င္းအစိုးရျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေလးႏႇစ္တစ္ႀကိမ္ က်င္းပတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ အစိုးရေတြအေၾကာင္း၊ အေပၚယံပံု သဏၭာန္ေတြသာေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီး အႏႇစ္သာရက ဘာမႇမေျပာင္းတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ ေတာင္သူလယ္သမားညီလာခံႀကီးေတြအေၾကာင္း၊ အလုပ္သမားညီလာခံႀကီးေတြအေၾကာင္း၊ စာေပလုပ္သား အစည္းအေ၀းႀကီးေတြအေၾကာင္း စသျဖင့္ စံုေနတာပါပဲ။

ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အေျခခံဥပေဒေတြ အတည္ျပဳၾက၊ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ လုပ္ၾက၊ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းႀကီးေတြ က်င္းပၾကနဲ႔ အေပၚယံၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အတြင္းအႏႇစ္သာရကေတာ့ ဘာမႇမေျပာင္းပါဘူး။ ျမန္မာ့ဆိုရႇယ္လစ္ မ်က္ႏႇာဖံုးစြပ္ထားတဲ့စနစ္ပဲ ျဖစ္တယ္။ အခုလက္ရႇိဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔တက္လာတဲ့လႊတ္ေတာ္က ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္လုိက္တဲ့ အရပ္သား အစိုးရဆိုေပမယ့္ ပါ၀င္ေနသူအမ်ားစုဟာ အရင္စစ္အစိုးရမႇာ ပါ၀င္ခဲ့သူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ေစာင့္ၾကည့္ဖို့ မလိုဘူး။ အရင္အစိုးရနဲ႔ ဘာမႇမထူးပါဘူးလို႔ သူတို႔က ေျပာၾကတာျဖစ္တယ္။

ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အဲဒီလို ယတိျပတ္မေျပာခ်င္ဘူး။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ေတြ႕မႇာ ဘာေတြလုပ္သလဲဆိုတာကို ၾကည့္ၿပီး အကဲျဖတ္ခ်င္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာၿပီး အက်ဥ္းသား တစ္ေသာင္းေက်ာ္လႊတ္ေပးတယ္။ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း လြတ္လာတယ္။ ဒါကို ထူးျခားခ်က္လို႔ မယူဆခဲ့ဘူး။ ပါသင့္ပါထိုက္သူေတြ ဘယ္သူမႇပါမလာဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္တာလည္း လြတ္ရက္ေစ့လို့ လႊတ္လိုက္တာလို႔ပဲ သေဘာထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာဘူး အစိုးရသစ္က အင္မတန္နည္းတဲ့ ပင္စင္လစာေလးနဲ႔ေနၾကရရႇာတဲ့ ၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ ပင္စင္လစာေတြ တိုးျမႇင့္ေပးတယ္။ ေက်းလက္ေဒသ ဆင္းရဲမႈပေပ်ာက္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲက်င္းပၿပီး နည္းလမ္းရႇာတယ္။

အဲဒီေနာက္ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သံုးႀကိမ္ေတြ႕ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနျပည္ေတာ္မႇာ လက္ခံေတြ႕ဆံုတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြမႇာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဓာတ္ပံုေတြ၊ သတင္းေတြေဖာ္ျပခြင့္ ရလာတယ္။ အရင္ကအျဖဳတ္ခံရတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ထည့္ခြင့္ေပးလာတယ္။ ဒါေတြဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြလို႔ သေဘာရတယ္။ အဲဒီေနာက္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက လႇည္းေနေလႇေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးရဲ႕ဆႏၵျဖစ္တဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု ေရကာတာေဆာက္လုပ္ေရးကိစၥကို ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက လိုက္ေလ်ာၿပီး ဆက္မေဆာက္ဘဲ ရပ္ဆိုင္းလိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္တယ္။

ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ဘူး။ ဒါေလာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူမႇလည္း ထင္မႇာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူ႔ဆႏၵ ေလးစားတယ္ဆိုတာမ်ဳိး ဘယ္တုန္းကမႇ ရႇိဖူးတာမဟုတ္တာပဲ။ အခုအစိုးရကေတာ့ ထြက္လာကတည္းက ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကိုေလးစားလိုက္နာမယ္။ ျပည္သူေတြစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေဆာင္မယ္၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္မခံႏုိင္ေသးသူေတြနဲ႔ေတာင္ လက္တြဲႏိုင္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရႇာသြားမယ္။ စတဲ့ စတဲ့ စကားေတြ တဖြဖြေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ေျဖေလ်ာ့တာေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတာေတြလည္း ဆက္တိုက္ လုပ္လာတယ္။

တျခားေနရာေတြထက္ သတင္းမီဒီယာေလာကမႇာ ပိုၿပီးထင္ထင္ရႇား ရႇားသိႏိုင္၊ ျမင္ႏိုင္တယ္။ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ ရႇိျမဲရႇိေနေသးေပမယ့္ ျဖတ္တာ၊ ျဖဳတ္တာ မရႇိသေလာက္ နည္းသြားတယ္။ ဘယ္တုန္းကမႇ ေမွ်ာ္လင့္ မထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းေတြ ေရးခြင့္ ရလာတယ္။ လက္ေတြ႕သာဓကျပရရင္ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့ အေျခခံဥပေဒလည္း မေထာက္ခံဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း မေထာက္ခံဘူး။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလည္း မေထာက္ခံဘူး။ ေစာင့္ၾကည့္ေနဆဲပဲဆိုတဲ့စာကို တစ္လံုးတစ္ပါဒမႇမျဖတ္ဘဲ ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ အခု ေနာက္ဆံုးေဆာင္ရြက္ခ်က္ကေတာ့ ေရႇးကအတြင္း၀န္႐ံုး (စကၠရီေတးရီးယက္) လို႔ေခၚၿပီး အခုေခတ္မႇာ ၀န္ႀကီးမ်ား႐ံုးလို႔ေခၚတဲ့ ကိုလိုနီေခတ္ အေဆာက္အအုံႀကီးကို ဟိုတယ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလုပ္ကိုင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရႇင္မ်ားကို ငႇားရမ္းမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။

အဲဒီသတင္းကို ဂ်ာနယ္ေတြက ထင္ျမင္ခ်က္ေတြပါ ေတာင္းခံၿပီး ထည့္လိုက္တယ္။ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးသူအားလံုးက သမုိင္း၀င္ အေဆာက္အအံုေတြကို ထိန္းသိမ္းထားသင့္ေၾကာင္း ေျပာၾကတယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္ ဂ်ာနယ္ထြက္ရက္ေရာက္ေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက ဟိုတယ္အ ျဖစ္ ငႇားရမ္းမယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္လိုက္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာနကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရႇာက္ဖို႔ လႊဲေပးလိုက္ေၾကာင္း သတင္းပါလာတယ္။ ဂ်ာနယ္မႇာပါလာၿပီး ရက္ပိုင္းေလးအတြင္းမႇာပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ထြက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ျမန္လိုက္သလဲ။ ဂ်ာနယ္ေတြမႇာသာ ဒီ သတင္းထည့္ခြင့္မေပးခဲ့ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လုပ္ၾကံခဲ့ရတဲ့ အခန္းေတြက ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အရက္မူးၿပီး ကဆုန္ေပါက္ကခုန္ေနၾကတဲ့ ကပြဲခန္းမ ႀကီးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားမႇာ။ လႊတ္ေတာ္ခန္းမႀကီးေတြကလည္း မီးဖိုခန္းျဖစ္သြားမလား၊ သန္႔စင္ခန္းျဖစ္သြားမလား မသိႏိုင္ပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ေတြေက်းဇူးေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥတစ္ခုကို အခ်ိန္မီ တားႏိုင္လိုက္တယ္။ သမၼတႀကီးကို ေက်းဇူးတင္လုိက္တယ္။

ဒီေလာက္ဆိုရင္ အားမလို အားမရျဖစ္ၾကတဲ့ ႏႇစ္ဖက္စလံုးကပုဂၢိဳလ္ေတြ ေက်နပ္ႏုိင္ေလာက္ၿပီ ထင္တယ္။ ထပ္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ လိုေသးလို႔လားလို႔ ေမးတဲ့သူေတြလည္း ဘာေၾကာင့္လိုေသးတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို လက္ခံႏုိင္မယ္လို႔ ယူဆတယ္။ မ်က္မႇန္စိမ္းႀကီးခြၽတ္ လိုက္ပါေတာ့လို႔ ေျပာသူေတြလည္း အျမဲတမ္းဆန္႔က်င္ခဲ့သူတစ္ဦးရဲ႕ကေလာင္က ႀကိဳဆိုတယ္၊ ေက်းဇူးတင္တယ္ဆိုတဲ့စာလံုးေတြ မထြက္စဖူး ထြက္လာတာကို ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေထာက္ခံတယ္လို႔ အျပတ္ေျပာဖို႔အတြက္ အေျပာင္းအလဲေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေန ပါတယ္။ ျမန္ျမန္ေပၚထြက္လာေစခ်င္ပါၿပီဗ်ာ။

Credit : weekly media