The Messengerမွာေရးသားေဖာ္ျပတဲ့ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြအေပၚ ေဒၚစုရဲ႕အျမင္
Messenger ဂ်ာနယ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴး ေဖာ္ျပဖို႔ စိစစ္ေရးက်လာပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးလည္း ေဖာ္ျပခြင့္ရပါၿပီ။ ျပည့္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာ ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္ရဲ႕ ပဥၥမ မ႑ိဳင္ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး ေၾကာ္ျငာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီအင္တာဗ်ဴးေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြ ေဖာ္ျပခြင့္ရဖို႔ စာေပစိစစ္ေရးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ တင္ခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဖာ္ျပခြင့္ရၿပီဆိုေတာ့ ေကာင္းတဲ့ ေျခလွမ္းပဲလို႔ ဆိုရပါမယ္။
ဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ The Messenger ဂ်ာနယ္တို႔ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခြင့္ရခိုက္ သူမေျဖၾကားခဲ့သည္မ်ားအနက္မွ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သေဘာထားအျမင္တခ်ဳိ႕ကို စာဖတ္သူမ်ားသိရွိေစရန္ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
M- လူငယ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အရင္ကေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေနအိမ္အ က်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္ေျမာက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေရာ၊ လူငယ္ေတြအေပၚဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
DS- အခုေခတ္လူငယ္ေတြကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ခုနစ္ ႏွစ္ကထက္စာရင္ တိုးတက္လာတယ္လို႔ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ 1988 ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက လူငယ္ေတြ အခုေခတ္ကလူငယ္ေတြေလာက္ အခြင့္အေရးမရခဲ့ၾကဘူး။ အဓိက က IT ေပါ့။ အခုေခတ္လူငယ္ေတြ ကမၻာနဲ႔ဆက္သြယ္ဖို႔ အခြင့္အေရး အရမ္းမ်ားသြားၿပီ၊ ဒါက ဘယ္လုိမွတန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရတဲ့တိုးတက္မႈပဲ၊
M- မိသားစု စား၀တ္ေနေရး၊ မိသားစုေနာက္ခံအေရးေတြေၾကာင့္ ဘ၀အတြက္လိုအပ္တဲ့ အတတ္ပညာ၊ အသိပညာေတြရွာေဖြဖို႔၊ အခက္အခဲ ရွိေနတဲ့လူငယ္ေတြအတြက္ေရာ ဘယ္လိုအႀကံျပဳခ်င္ပါသလဲ။
DS- ဒါေတြက လူငယ္ေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ခ်ည္းသက္သက္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ ကၽြန္မတို႔လူမႈအဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ အားနည္းခ်က္လို႔ေျပာရမယ္။ စား၀တ္ေနေရး၊ မိသားစုအေရးေတြထက္ ရုန္းကန္ေနရတယ္ဆိုတာကိုက စီးပြားေရးအေျခအေနအရ ရုန္းကန္ရမယ့္အေျခအေနေရာက္ေန လို႔ပါ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကိုယ့္၀ီရိယစိုက္ႏိုင္သေလာက္၊ ကိုယ္အပင္ပန္းခံႏိုင္သေလာက္ပဲ တိုးတက္မွာပဲ၊ ကံ ကံ၏အက်ိဳးဆိုတာ ဒါပဲ။ ကိုယ္လုပ္သေလာက္ပဲ ျဖစ္မွာပဲ၊ အဲဒီေတာ့ မိသားစုရဲ႕စီးပြားေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ဘ၀ကိုရုန္းကန္ေနရတဲ့ ၾကားကပဲ တိုးတက္မႈကို ရေအာင္ရွာတဲ့လူငယ္ေတြလည္းအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ခပ္တိုတိုေျပာရရင္အိပ္ ခ်ိန္ေလ်ာ့ေပါ့။ အလုပ္ၿပီးလို႔ရွိရင္ ထပ္ၿပီးစာက်က္ၾကေပါ့။ တိုးတက္ဖို႔လုပ္ၾကေပါ့။ ဒါရိုးရိုးေလးေျပာတာပါ။ တစ္ဖက္ကေတာ့ အနစ္နာ ခံ၊ အပင္ပန္းခံရမွာေပါ့။
M- ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရးဆက္စပ္မႈ အေျခအေနက လူငယ္ေတြအေပၚမွာ ဘယ္လိုသက္ေရာက္မႈရွိတယ္လို႔ထင္ပါသလဲ။DS- အခုေခတ္ လူငယ္ေတြပိုၿပီး အျမင္က်ယ္လာတယ္လို႔ထင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အခုဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္း က ေကာင္းလာတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက လြန္ခဲ့တဲ့ ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္ကထက္စာရင္ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြ အရမ္းမ်ားလာတယ္။ အရင္ကဆို ရင္အမ်ားစုက အလွအပအေၾကာင္း၊ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း၊ ေမာ္ဒယ္လ္ေတြအေၾကာင္း အဲဒီဟာေတြပဲ ပိုမ်ားတယ္။ အခုက ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေဆာင္းပါးေတြကို ပိုေဇာင္းေပးတဲ့ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းအေတာ္မ်ားလာတယ္။ အဲဒါေတြက ကိုယ့္ျမန္မာ ႏုိင္ငံအေၾကာင္းေတြလည္းပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေၾကာင္းေတြမပါဘဲ တျခားႏိုင္ငံေတြအေၾကာင္းပါတယ္ဆိုရင္ေတာင္ မွ မ်က္စိဖြင့္၊ နားဖြင့္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုတိုးတက္ဖို႔ပဲရွိတယ္လို႔ပဲ ျမင္တယ္။ ဟန္းဖုန္းကိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ္ဆက္ခ်င္တဲ့သူဆီ ဆက္လို႔ရတယ္။
M- တခ်ဳိ႕ လူငယ္ေတြက လက္ရွိကိုယ့္ဘ၀ကို အားမရၾကပါဘူး။စကားေျပာတဲ့အခါမွာလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့စကားေတြ ေျပာတတ္ ၾကတယ္။ အဲဒီလိုလူမ်ဳိးေတြအတြက္ ဘယ္လိုအႀကံျပဳခ်င္ပါသလဲ။
DS- တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပိုၿပီးေတာ့ တန္ဖိုးထားျပဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အဲဒီေလာက္ ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔၊ ည့ံတယ္လို႔မ ထင္ပါနဲ႔။ ငါဘာလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သိဖို႔ဆႏၵရွိရာကေန လမ္းစရသလိုမ်ဳိးေပါ့။ တကယ္ပဲလုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိရင္ လုပ္ခ်င္တဲ့လမ္း က ေပၚလာမွာပဲ။ အေရးႀကီးတာက လူငယ္ေတြ စာဖတ္ဖို႔လိုတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ ေဆာင္းပါးေတြပါတယ္မဟုတ္လား။ ဘယ္သူကေတာ့ျဖင့္ ဘာမွမရွိဘဲ ဘယ္လိုလုပု္သြားတာ၊ သူ႔ေခၽြးနဲစာနဲ႔ ဘယ္လိုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီး ထူေထာင္သြားတာ၊ ဘယ္လိုဇြဲနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ဘယ္လိုအႏုပညာရွင္ႀကီးျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားတာ။ အဲဒါေတြဖတ္ရင္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားလည္းရတယ္။ နည္းလမ္းလည္းရ တယ္။ ေတြးေခၚစရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ စာဖတ္ဖို႔လိုတယ္လို႔ထင္တယ္။ လူတိုင္းအင္တာနက္မသံုးႏိုင္ရင္ေတာင္ မွ အင္တာနက္မွာပါတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ပါပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ စာေကာင္း၊ ေပေကာင္းဖတ္ႏိုင္ လို႔ရွိရင္ အခြင့္အေရးေတြအမ်ားႀကီးရလာမွာပါ။ အဲဒီအခြင့္အေရးေတြကို အသံုးခ်ေပါ့။ လူဆိုတာ ကိုယ္ရတဲ့အခြင့္အေရးကို ေကာင္းတဲ့ ဘက္ကိုေရာက္ေအာင္အသံုးခ်ရမွာေပါ့။ တရားစကားနဲ႔ေျပာရင္ ဆႏၵေပါ့။ ေအာင္ျမင္ျခင္းတရားေလးပါးက ဆႏၵနဲ႔စတယ္။ ဆႏၵၿပီးရင္ ၀ီရိယပါလာတယ္။ ဆႏၵရွိၿပီးေတာ့ ၀ီရိယမထုတ္လို႔မရပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး စိတ္ဓာတ္ကလည္းရွိရမယ္။ ပညာကလည္းရွိရမယ္။ ဒါက အခုမွ ေပၚလာတဲ့စကားမဟုတ္ပါဘူး။ ေရွးကတည္းက တရားေတာ္ေတြထဲမွာ ပါတဲ့ေအာင္ျမင္ျခင္းတရားေတြပဲ။ အဲဒီဟာေတြအတိုင္း လုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ေနရာကိုေရာက္ရမွာေပါ့။ အားေလွ်ာ့တာ၊ ဘ၀ကိုလက္ေျမွာက္တယ္ဆိုတာ၊ လူငယ္ေတြမလုပ္ သင့္ပါဘူး။ လူငယ္ေတြမွာ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။
M- အခုေခတ္မွာ ရုပ္၀တၳဳပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် တစ္ဖက္ကစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ယိုယြင္းမႈေတြပိုမ်ားလာတယ္လို႔လဲ တခ်ဳိ႕ကသံုးသပ္ၾကတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးထားတဲ့ ေမတၱာတရားေတြအားနည္းလာတယ္လို႔လဲ ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ သံုးသပ္ေျပာ ျပေပးပါဦး။
DS- အခုေခတ္က လိုခ်င္စရာေတြ၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက သူေဌးဆိုရင္ တိုက္နဲ႔ကားပဲရွိတယ္။ အခုကဒီေလာက္နဲ႔မရဘူး။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္က မိဘေတြခ်မ္းသာလို႔ ကိုယ္ပိုင္ကားစီးတဲ့လူမရွိခဲ့ဘူး။ မိဘမွာပဲရွိတာ၊ အဲဒီေတာ့ တင္း တိမ္ေရာင့္ရဲႏိုင္တယ္။ လိုခ်င္စရာနည္းတာကိုး၊ အခုကသိပ္မ်ားတယ္။ လူငယ္ေတြလိုခ်င္တာကိုလည္း သိပ္ေတာ့အျပစ္မဆိုခ်င္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေၾကာ္ျငာဆိုတာလိုခ်င္တဲ့စိတ္ကိုဆြေပးတာပဲ၊ ဒါမွစီးပြားျဖစ္မွာ၊ အဲဒီေတာ့ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြကို တစ္ခါတည္း ျမွင့္တင္သြားရမယ္။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာသိပ္တိုးတက္ၿပီး၊ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းမတက္ရင္ အဲဒီလိုပဲျဖစ္မွာပဲ၊ ႏိုက္ကလက္သြားတယ္ဆို တာလည္း လူငယ္သဘာ၀ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္လို႔ သြားတာ အျပစ္မျမင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အသိုက္အ၀န္းကို ျမင္ဖို႔လိုတယ္။ တတ္ႏိုင္တဲ့သူ တတ္ႏိုင္သလိုလုပ္တာကို အျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူမႈေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ လိပ္ျပာသန္႔ျခင္း၊ မသန္႔ျခင္းကို လူတိုင္းကိုယ္စီနည္း နည္းေတာ့ဆင္ျခင္သင့္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာေပါ့ အဲဒါ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘေတြရဲ႕သြန္သင္ဆံုးမမႈနဲ႔လည္း အမ်ားႀကီးဆိုင္တယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေက်ာင္းမွာ ျပည္သူ႔နီတိတို႔ ဘာတို႔သင္တာမ်ဳိးေပါ့။ အဲဒီလိုအခ်က္ေတြ ပညာေရးပိုင္းမွာမပါ ဘူးဆိုရင္စာေပေလာက၊ သတင္းမဂၢဇင္းေလာက ကလူေတြမွာ ပိုၿပီးတာ၀န္ရွိတယ္။ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆိုရင္ မီဒီယာသမားေတြလုပ္ၾက လို႔ ေျပာရမယ္။ ကၽြန္မတို႔လည္း ကိုယ္ေျပာႏိုင္သေလာက္ေျပာမယ္။ မီဒီယာသမားေတြဘက္ကလည္း လုပ္ႏိုင္သမွ်လုပ္ရ မယ္။ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ဥပမာေတြနဲ႔ေပါ့။ တန္ဖိုးရွိတဲ့လူသားဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။ အခုေခတ္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးဆိုတာ သူ႔လက္ထဲမွာရွိတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ရုပ္၀တၳဳပိုင္ဆိုင္မႈေတြလို႔ ထင္ၾကတယ္။ ေရရွည္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျပာရမယ္။ တန္ဖိုးရွိရံုတင္မကဘူး၊ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ဘ၀ရွိရမယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္ေက်နပ္မႈရွိရမယ္။ တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြထဲမွာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာပစၥည္းေတြျပည့္စံုေပမယ့္ စိတ္မခ်မ္းသာတဲ့လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ စိတ္ေရာဂါရတဲ့ လူငယ္ေတြရွိတယ္ဆိုတာ အားလံုးအသိပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဒီဟာေတြကို မီးေမာင္းထိုးေပးဖို႔လိုတယ္။ စာနယ္ဇင္းေလာက က တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ရမယ္။
M- လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လိုစာအုပ္မ်ဳိး ေရြးဖတ္သင့္တယ္ဆိုတာကို စာဖတ္၀ါသနာပါသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လမ္းညႊန္ေပးပါဦး။
DS- စာဖတ္တဲ့ကိစၥကိုေတာ့ ဒီလိုဖတ္ရမယ္။ ဟိုလိုဖတ္ရမယ္လို႔ မေျပာခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မဆို ငယ္ငယ္က ကေလးစာအုပ္ေတြစဖတ္ခဲ့ရတာ။ တျဖည္းျဖည္းမွ လူႀကီးဆန္တဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္လာတာ၊ အခုအသက္ႀကီးလာေတာ့ အတၳဳပတၱိစာအုပ္မ်ဳိးကို ပိုစိတ္၀င္စားလာတယ္။ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္တာမ်ဳိးကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အျပင္စာေပေတြကို ေျပာတာ၊ ေနာက္ပိုင္းရင့္က်က္လာၿပီး တစ္ျခားလူေတြ၊ ဘ၀ေတြအေၾကာင္း ပိုသိခ်င္လာတာလည္းပါတယ္။ သမိုင္းကိုလည္း စိတ္၀င္စားတယ္။ ခရီးသြားစာေပလည္း ဖတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အသက္ႀကီးလာေတာ့ ကဗ်ာကိုပိုစိတ္၀င္စားတယ္။ ကဗ်ာဆိုရင္ တစ္ေၾကာင္းတည္းမွာကို အေတြးအေခၚေတြအမ်ားႀကီးပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္လံုးထက္ေတာင္ ပါခ်င္ပါမယ္။ အဲဒီေတာ့ စာဖတ္တာကို အေလ့အက်င့္လုပ္ရမယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕အသိဥာဏ္၊ ဦးေႏွာက္ကိုစိန္ေခၚတဲ့ စာမ်ဳိးကိုဖတ္ရမယ္။ အလြယ္အေပါ့ေတြ မဖတ္နဲ႔ေပါ့။ တစ္ခါတေလ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ဖတ္ တာမေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အသိဥာဏ္ကို စိန္ေခၚတဲ့စာမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြးအေခၚကို ဦးေႏွာက္ကို စိန္ေခၚတဲ့စာမ်ဳိးကိုယ္ လည္း ေရြးဖတ္ရမယ္။ ဦးေႏွာက္ကိုအလုပ္ေပးတဲ့စာမ်ဳိးကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိဖတ္ရမယ္။
M- ျမန္မာလူငယ္ေတြ အမ်ားဆံုးအသံုးျပဳေနတဲ့ Social Website ေတြထဲက Facebook မွာဆိုရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နာမည္နဲ႔ Account ေတြအမ်ားႀကီးပဲရွိေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ကိုယ္တိုင္ Account တစ္ခုဖြင့္ထားတာရွိပါသလား။
DS- အဲဒါေတြက ကၽြန္မဖြင့္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားသူေတြဖြင့္ထားၾကတာပါ။
ဟုတ္ကဲ့ အခုလိုေျဖၾကားေပးတဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
